Kurbağalar Ne Yerler?
Yazan ve doğrulayan biyolog Samuel Sanchez
Kurbağalar, küçük boyutları, şişkin gözleri ve belirgin kırılganlıkları sayesinde çok sevimli görünen amfibilerdir. Vücutlarının geri kalanına kıyasla çok ince derileri ve geniş ağızları vardır, bu da onlara çizgi filmlere layık komik bir şekil verir. Ancak, yeme alışkanlıklarında sevimli olan hiçbir şey yoktur: Kurbağaların ne yediğini bilmek ister miydiniz?
Bu hayvanlar, yaşamları boyunca yeme alışkanlıkları değişse de, metamorfoz öncesi ve sonrası arasında dikkate değer farklılıklar gözlenmesine rağmen, fazlasıyla yırtıcıdır. Aşağıda, bu dost canlısı hayvanların beslenmesi hakkında bilmeniz gereken her şeyi size anlatacağız. Kaçırmayın!
Kurbağalar nasıl canlılardır?
Bir kurbağanın menüsüne dalmadan önce, onlar hakkında birkaç temel bilgi bulmamız gerekiyor. Kurbağalar, semenderleri ve bir tür ayaksız amfibi olan caecilianları da içeren Amfibi sınıfına aittir. Kuyruklu kurbağagillerin aksine kuyrukları olmadığı ve vücutları düz olduğu için anuran amfibilerdir.
Amfibilerin %88’inin, 55 aileye bölünmüş 7.100’den fazla türü içeren bir grup olan anuranlar olarak sınıflandırıldığı tahmin edilmektedir. Bu noktada, canlı özellikleri veya derisinin pürüzlülüğü ne olursa olsun, bir kurbağanın Anura takımı içindeki her tür olduğu belirtilmelidir.
Genellikle bazı kurbağa türlerinin daha ince, daha belirgin arka uzuvları, daha pürüzsüz bir derileri ve son derece sucul alışkanlıkları olduğu söylenir. Öte yandan, diğer kara kurbağaları daha pürüzlü bir cilde sahiptir, daha düzdür ve daha kuru ekosistemlerde hareket eder. Bazı kara kurbağaları (Atelopus cinsi gibi), tipik bir kurbağanınkine neredeyse eşit, pürüzsüz ve ince bir şekle sahip olduğundan, bu tamamen doğru değildir.
Bu nedenle, taksonomik düzeyde de doğru olmasa da, diğer tüm anuranlar kurbağa olarak kabul edilebilirken, yalnızca “gerçek kurbağaların” Bufonidae ailesine ait olduğunu söyleyebiliriz. Karmaşık, değil mi?
Tipik “kurbağaların” çoğunluğunu oluşturan gruplar şunlardır: Craugastoridae (850 tür), Hylidae (724 tür) ve Microhylidae (688 tür).
Kurbağalar ne yer?
Artık bu amfibi türlerinin taksonomik düzeyde nasıl tanımlandığını bildiğinize göre, kurbağaların ne yediği sorusunu yanıtlamaya hazırız. Bir iribaşın diyeti yetişkin bir bireyinkinden tamamen farklı olduğundan, diyet seçimlerini yaşam evrelerine göre ayıracağız. Hadi başlayalım!
Kurbağa yavruları ne yer?
“İribaş” terimi, anuran amfibilerin larva aşamasını kapsar. Bu larvalar tamamen suda yaşarlar, deriyle kaplı solungaçları vardır (bir operküler bölme oluştururlar) ve yanal dalga hareketleriyle yüzmeye yardımcı oldukları çok belirgin bir kuyruğa sahiptirler. Kurbağa yavrularının boyutu türler arasında büyük farklılıklar gösterir.
İribaşların çoğu otoburdur ve nehirlerden, göllerden veya bozulabilir su kaynaklarından kayalarda ve tortularda biriken alglerle beslenir. Ayrıca omurgalı parçaları veya boğulmuş böcekler gibi ayrışan hayvansal organik maddelerle de beslenebilirler. Çok uzun bir spiral bağırsakları vardır, bu da onlara daha fazla besin emilimi sağlar.
Microhylidae familyasının bazı larvaları süzülerek beslenir, su sütununda yüzer ve mikroskobik planktonları süspansiyon halinde yerler. Öte yandan, yırtıcı iribaşlara sahip birkaç kurbağadan bazıları Ceratophryidae familyasındandır. Büyük ağızları sayesinde böcekleri, küçük balıkları ve eklembacaklıları yiyebilirler.
Yetişkin kurbağalar ne yer?
Bu seferki cevap çok daha basit: Tüm kurbağalar yırtıcıdır. Bu, canlı hayvanlarla beslendikleri, genellikle otur ve bekle tipi bir strateji kullanarak onları avladıkları anlamına gelir. Amfibiler çok beceriksiz varlıklar oldukları için hareketsiz durmaya ve avlarının önlerinden geçmesini beklemeye, yapışkan dilleri veya diğer mekanizmalarıyla avını yakalamaya meyillidirler.
Öyle olsa bile, bir kurbağanın diyeti, yaşadığı çevreye bağlı olarak büyük ölçüde değişecektir. Şimdi, bazı belirli türleri örnek olarak kullanarak, yaşadıkları habitata bağlı olarak bu anuranların diyet seçimlerine daha yakından bakacağız.
Su kurbağalarının beslenmesi
Özgün su kurbağası Xenopus laevis‘tir. Bu anuran, kendisini çamura gömerek oldukça uzun süre kurumaya dayanabilmesine rağmen, suyu asla terk etmez. Özellikle bu tür, canlı ya da ölü bulabildiği tüm etleri tükettiği için yırtıcı ve çöpçüdür.
Xenopus laevis, duyusal yan çizgisi, son derece hassas parmakları ve avını algılamak için koku alma duyusu tarafından yönlendirilir. Ağzında bulunan hiobranşiyal pompa sayesinde kurbanlarını fazla zorlanmadan suyu “yutarak” emer. Esas olarak balıklar, böcek larvaları, düşmüş eklembacaklılar ve ölü hayvan parçaları ile beslenir.
Kara kurbağalarının beslenmesi
Peki, hem suda yaşayan hem de karada yaşayan kurbağaların yediği herhangi bir yiyecek var mı? Rana temporaria türünü örnek alırsak, bu dost canlısı anuranın böcek larvaları, izopodlar, örümcekler, salyangozlar ve solucanlarla beslendiğini göreceğiz. Su omurgasızlarına ek olarak, kayaların altında ve substratta saklanan karasal omurgasızları da tüketir.
Bu türün diyeti büyük ölçüde yılın zamanına bağlıdır.
Ağaç kurbağası diyeti
Belirtilen türlerden farklı olarak, bazı anuranlar zamanlarının çoğunu su kaynaklarının yakınındaki ağaç ve çalı dallarında geçirirler, Hyla cinerea en yaygın örneklerden biridir. Bu kurbağalar biyolojik nişlerinden dolayı esas olarak sinekler, sivrisinekler ve diğer kanatlı böceklerle beslenir.
Gördüğünüz gibi, kurbağaların ne yediği sorusunu yanıtlamak, başlangıçta düşündüğünüzden biraz daha karmaşıktır. Özetle, iribaşlar genellikle otoburdur, tüm anuranlar eklembacaklıların ve küçük omurgalıların avcılarıdır, ancak yeme alışkanlıkları coğrafi konumlarına ve ekosistemlerine göre değişir.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Hirai, T. (2002). Ontogenetic change in the diet of the pond frog, Rana nigromaculata. Ecological Research, 17(6), 639-644.
- Beard, K. H. (2007). Diet of the invasive frog, Eleutherodactylus coqui, in Hawaii. Copeia, 2007(2), 281-291.
- Olson, C. A., & Beard, K. H. (2012). Diet of the introduced greenhouse frog in Hawaii. Copeia, 2012(1), 121-129.
- Parker, M. L., & Goldstein, M. I. (2004). Diet of the Rio Grande leopard frog (Rana berlandieri) in Texas. Journal of Herpetology, 38(1), 127-130.
Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.