Köpeklerde Oral Melanom: Nedenleri, Belirtileri ve Tedavisi
Yazan ve doğrulayan biyolog Samuel Sanchez
Tahminlere göre, 4 köpekten 1’i yaşamları boyunca kansere yakalanıyor. Bu olasılık büyük ölçüde yaşla birlikte artar, ileri yaştaki köpeklerin yaklaşık %50’si siz fark etmeden kötü huylu bir tümör geliştirebilir. Köpeklerde oral melanom, bu türde en sık görülen ağız kanseri türüdür ve acil tedavi gerektirir.
“Melanom” terimi, bir dizi farklı şişlik anlamına gelir, ancak hepsi aynı bölgelerde ve aynı semptomlarla ortaya çıkmaz. Bu yazıda, köpeklerde en sık görülen ağız kanseri hakkında bir köpek sahibinin bilmesi gereken her şeyi gözden geçireceğiz.
Köpeklerde oral melanom nedir?
Her şeyden önce, “kanser” teriminin ortak yanları olan bir dizi hastalığa atıfta bulunduğunu vurgulamak gerekir: bir hücre dizisinin dizginsiz büyümesi. DNA’daki mutasyonlar nedeniyle, bir grup hücre, olması gerekenden çok daha hızlı ve sınırsız bir şekilde büyümeye başlar ve böylece korkunç bir şekilde kötü huylu tümörü oluşturur.
Melanomda tümör, melanositler (melanin üreten hücreler) kontrolden çıkmaya başladığında başlar. İnsanlarda bu durum her zaman deri ile ilişkilidir, ancak köpeklerin ağız içinde pigmentasyonu olduğunu unutmamalıyız. Birçok köpek ırkında koyu diş etlerinin yanı sıra ağız boşluğu ve dilin çatısında siyah noktalar bulunur.
Çalışmaların gösterdiği gibi, oral melanom köpeklerde en yaygın ağız kanseri türüdür ve bu bölgede görülen tümörlerin %14,4 ila %45’ini temsil eder. Bazı veteriner hekimler, analiz edilen yerden bağımsız olarak, köpeklerde en yaygın ikinci kanser türü olduğunu söyleyecek kadar ileri gitmektedir.
Oral melanomların %53’ü orada büyüdüğünden, çenenin labiyal mukozası en savunmasız yerdir.
Köpeklerde melanomun nedenleri
Kanser vakalarında nedensellik hakkında konuşmak oldukça zordur, çünkü onu tetikleyen spesifik bir ajan bulmak çok zordur. Söylediğimiz gibi, altta yatan sebep melanosit hücre hattının mutasyonudur, ancak bunun ötesinde, daha fazlasını çıkarmak zordur.
Ancak, ölçeği duyarlılığa doğru dengeleyen bazı faktörler var. Bunlar arasında aşağıdakileri vurgularız:
- Cins: Yüksek pigmentli diş etlerine sahip köpek ırkları bu kanser türüne daha yatkındır. Bunların arasında Cocker Spaniel, Poodles, Pekingese, Chow Chow ve Golden Retriever’ları öne çıkarabiliriz.
- Yaş: Bu tip neoplazmalı köpek hastalarının çoğu, ortalama 11.4 yıl ile 10 ila 12 yaş arasındadır.
- Cinsiyet: Erkekler bu melanomaya daha yatkındır.
Belirtiler
VCA Hospitals veteriner portalında belirtildiği üzere, oral tümörler sertleşmiş pigmentli nodüller şeklinde görünür. Bunlar ağzın herhangi bir yerinde ilk başta küçük olacak şekilde görünebilir, ancak altta yatan kemiklere ve dokulara yayılma eğiliminde olduklarını unutmayın.
Gözlenebilir kütlenin ötesinde, değişen derecelerde sıklıkta ortaya çıkabilen başka belirtiler de vardır. Bunlar arasında aşağıdakileri vurgulayabiliriz.
- Artan tükürük üretimi ( hipersalivasyon )
- Yüzün bir kısmında şişlik
- Kilo kaybı
- Kötü nefes
- Ağrı
- Yemek yiyememe
- Yiyeceklerin ağız kenarlarına düşmesi
- Dişlerde kayıp veya hassasiyet
Ayrıca köpeklerde oral melanomların %57’sinin kemiğe yayıldığı, %74’ünün lenf düğümlerinde oluştuğu ve kanser hücrelerinin vakaların %14 ila %92’sinde diğer organlara yayıldığı belirtilmelidir. Metastaz meydana gelen durumlarda, yeni etkilenen bölgelerde de tipik rahatsızlık belirtileri ortaya çıkacaktır.
Teşhis
Hasta köpekle kliniğe gelen köpek sahibi, yemek yerken zorluk çektiğini neredeyse kesin olarak söyleyecektir. Ağız kanserinden şüphelenilmesi durumunda, profesyonel kitleyi doğrudan gözlemleyecek ve ardından cerrahi biyopsi veya hücre aspirasyonu ile doku örneği alacaktır. Onlara mikroskop altında bakarak kanserli oldukları doğrulanabilir.
Tümörün teşhis testinin ötesinde, vücudun diğer bölgelerinde olası metastazları tespit etmek için hayvan üzerinde tam kan sayımı, idrar analizi ve röntgen çekimleri yapılmalıdır.
Vücudun diğer bölümlerinde metastaz arayışı “evreleme” olarak bilinir.
Köpeklerde oral melanom tedavisi
Tüm vakalarda tümörün cerrahi rezeksiyonu belirtilen tedavidir. Boyundaki lenf düğümleri etkilenirse, genellikle ameliyat sırasında da çıkarılmaları gerekir. Bununla birlikte, herhangi bir metastaz belirtisi olmasa bile nodüllerin aynı şekilde çıkarılması muhtemeldir, çünkü bu, kanserin daha fazla yayılma olasılığını en aza indirir.
Kanser kemiği istila ettiyse, köpeğin tüm çenesinin bir kısmının çıkarılması gerekebilir. Bu kulağa tuhaf geliyor, ancak hayvana çok fazla rahatlama getirecek (çok acı verici bir kanser olduğu için). Ameliyattan sonra, kalan kanser hücrelerini öldürmek için sıklıkla radyasyon tedavisi veya kemoterapi de gerekir.
Tümörün hayvanın vücudunun diğer bölgelerine yayılması çok olasıdır, bu nedenle genellikle sistemik bir yaklaşım gereklidir.
Prognoz ve son notlar
Hayatta kalma oranları söz konusu olduğunda, köpeklerde kanserli tümörlerin çoğunun hayatlarının son yıllarında tespit edildiğini akılda tutmak gerekir. Bu nedenle, rakamlar genellikle çok moral verici değildir. Oral melanom durumunda, ameliyat sonrası evre I’de sağkalım oranı 17-18 aydır, evre III’te ise sadece 3 aylık yaşam bildirilmektedir.
Maddi harcamaya ek olarak, bazen en iyi karar, köpek palyatif tedavisi vermek ve yanlarında olmaktır. Yaklaşım tıbbi görüşe bağlı olacaktır, ancak nihayetinde agresif tedaviye girişip girişmeme kararı sahibine bağlıdır.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Bergman, P. J. (2007). Canine oral melanoma. Clinical techniques in small animal practice, 22(2), 55-60.
- Canine oral melanoma, Blue Pearl. Recogido a 25 de agosto en https://bluepearlvet.com/medical-articles-for-pet-owners/canine-oral-melanoma/
- Oral tumors in dogs: melanoma. VCA Hospitals. Recogido a 25 de agosto en https://vcahospitals.com/know-your-pet/oral-tumors-in-dogs-melanoma
- Nishiya, A. T., Massoco, C. O., Felizzola, C. R., Perlmann, E., Batschinski, K., Tedardi, M. V., … & Zaidan Dagli, M. L. (2016). Comparative aspects of canine melanoma. Veterinary sciences, 3(1), 7.
Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.