Çitaların Davranışları Hakkında Her Şey

Çitaların davranışlarının, diğer büyük kedilerden bazı farklılıkları vardır. Korunmalarını sağlamak için bilmeye değer olan bu farklılıklarını yazımızdan öğrenebilirsiniz.

İnanılmaz koşularıyla ünlü olmalarına rağmen, çitaların davranışları, diğer özelliklerinden daha az ilgi çekici değildir. Ayrıca bu memeli, bozkırları paylaştığı diğer büyük kedilerden oldukça farklıdır.

Bununla birlikte, nesli tükenmeye ve esaret altında üremeye mahkum bir tür olduğu için çitaların davranışlarının ve biyolojik yapısının incelenmesi giderek daha da gerekli hale geliyor. Satmak ve çiftlik hayvanları korumak için avlanmak, bu kediye yönelik ana tehditlerdir. İşte size bununla ilgili her şeyi anlatacağız.

Çitaların özellikleri

Çita ( Acinonyx jubatus) , Felidae ailesine ait plasentalı bir memelidir. Acinonyx cinsinin bilinen tek türü ve dünyadaki en hızlı kara hayvanıdır. Sadece 10 saniyede 114 km/saate ulaşıyor.

150-170 santimetre (5 – 5.5 fit) ölçülerinde orta boy bir kedidir ve 35 ila 60 kilo (75 ila 130 pound) arasında ağırlığa sahip olabilir. Erkekler dişilerden biraz daha büyüktür. Ayrıca uzmanlar, bu büyük hayvanın dört ayrı alt türü olduğunu belirtiyor.

Diyetleri kesinlikle etoburdur ve ceylan veya impala gibi orta boy hayvanlardan oluşur. Avcıları olmamasına rağmen, başlıca rakipleri avlarını çalmak için avlandıktan sonraki yorgunluklarından yararlanan sırtlanlardır.

Vahşi çita popülasyonunun çoğu – ancak 12.000 örnek – doğu ve güneybatı Afrika’da, Serengeti Ulusal Parkı’nda dağılmıştır. Çitaların ana yaşam alanı savandır, ancak büyük otlaklar gibi diğer açık yerlerde de bulunabilirler.

Avlanmaya adaptasyonları gerçekten ilginçtir ve modern teknolojiye uygulanmak üzere incelenmiştir. İşte bu gerçek ölüm makinesinin bazı özellikleri:

• Oksijen optimizasyonu : Bir çitanın ciğerleri ve burun delikleri diğer türlere kıyasla daha büyüktür. Bu yetmezmiş gibi, kasları da kendilerine ulaşan oksijenden daha iyi yararlanarak hızlı koşularını daha uzun süre korumalarına izin verir.
• Tırnakları içeri çekilemez: Bu, koşarken zeminde daha iyi bir tutuş ve daha iyi çekiş sağlar ve yüksek hızlarda kaymalarını önler.
• Koşarken başlarını sabit tutabilirler: Bunu, avını gözden kaybetmeden dengeyi korumak için vestibüler sistemlerini genişleten nispeten modern bir adaptasyon olan iç kulaklar sayesinde yaparlar.

Çitaların karakteri

Diğer büyük kediler kadar agresif değildir. İnsanlarla etkileşime girmekten çekinir ve yerleşim yerlerinden uzaklaşır; sadece aşırı yetersiz beslenme durumlarında çiftlik hayvanlarına saldırır. Diğer hayvanların avını çalma riski de yoktur.

Çitaların davranışları ve iletişim

İletişimlerinin iyi bir kısmı kokuya dayanır. Bununla çitalar, idrar işaretleriyle kendilerini bireysel olarak tanımlayabilirler. Kızgınlık sırasında dişi tarafından salınan feromonlar aynı zamanda bölgedeki erkeklere çiftleşmeleri için bir işarettir – böylece onların bölgelerine girdiğinde ona saldırmalarını önler.

Çita kükreme yeteneğine sahip değildir, ancak homurdanma ve mırıltılara dayalı bir seslendirme repertuarına sahiptir. Seslendirmelerin amacı genellikle bir saldırıya karşı uyarmak veya uzaktan birbirlerine seslenmektir.

Yavruları olan dişiler, gençleri gözden kaybettiklerinde veya mağaradan uzaklaştıklarında benzersiz bir çağrıya sahiptir. İlginç bir şekilde, bu çağrı, uzmanların bölgedeki diğer yırtıcı hayvanların dikkatini çekmekten kaçınmak için kullandıklarına inandıkları bir ayrıntı olan bir kuşun şarkısını andırıyor.

Bir grubun üyeleri ayrıldığında, buluşmak için sesli çağrılar kullanırlar. Ancak, genellikle yakın fiziksel temas halinde oldukları için birbirlerinden uzaklaşmaları nadirdir.

Çitaların davranışları

Çitanın alışkanlıkları gündüzleri hareketli olmayı ve yalnız olmayı içerir. Aktivitelerinin zirve yaptığı zamanlar şafak, alacakaranlık ve günün orta zamanlarıdır. Bu, diğer yırtıcıların dinlendiği ve bu nedenle onlarla rekabet etmediği zamandır.

Erkekler dişilere göre daha bölgeci olma eğilimindedirler ve savundukları alanı idrar, dışkı ve ağaç veya toprak üzerinde pençeleriyle işaretlerler. Bölgelerini sadece üreme dönemlerinde dişi aramak için terk ederler.

Sosyal davranışları

Dişiler erkeklerin aksine tamamen yalnızdır. Erkekler arasında birkaç durum olabilir:

• Aile grupları: Bunlar genellikle annelerinden yeni ayrılmış ve birlikte avlanmak için çalışan genç, akraba erkeklerdir.
• Karma gruplar: Bazen yalnız erkekler, kendileriyle herhangi bir akrabalığı olmaksızın oluşturulmuş diğer gruplara katılırlar. Genellikle çok genç veya yaşlı çitalardır.
• Göçebe erkekler: Bu kediler her bölgede birkaç günden fazla kalmazlar ve genellikle herhangi bir erkek grubuna katılmazlar. Bu tür davranışlara sahip yaşlı bireyler ve ayrıca herhangi bir gruba kabul edilmeyen yetişkinler görmek yaygındır.

Erkekler arasında çatışmalar olduğunda, genellikle en büyük grup kazanır. Öte yandan, bir aile koalisyonuna yeni bir çita kabul etmek genellikle saldırganlık ve gerilimle dolu bir süreci içerir, ancak bir kez gruba dahil edildiğinde, birlik genellikle ömür boyu sürer.

Üreme davranışları

Dişiler çok eşlidir ve bölgelerinde birkaç erkek ararlar. Üreme döngüleri poliöstriktir – dönem başına birden fazla cinsel döngü – ve her birinde 12 gün boyunca çiftleşmeye hazırdırlar. Kendi bölgelerine giren erkeklerin çağrılarına cevap verirken bölgelerini korumaya çalışırlar.

Çita davranışında kur yapma ritüelleri bildirilmemiştir. Normalde yaklaşmayı başlatan erkektir ve dişi onu bir kopula pozunda bekler.

Öte yandan, ebeveyn bakımı yalnızca kadınlar tarafından yapılır. Yavruların doğumundan sonra anne, genellikle 6 haftada sütten kesilmelerine rağmen, onları 8 hafta boyunca korunaklı bir yerde tutar.

Çocuklar 15 ila 17 aylık olana kadar annelerinin yanında kalırlar. Bu dönemde annelerine eşlik ederek avlanma tekniklerini öğrenirler. Aslında, yetişkin dişi avlanır ve av içgüdülerini uyarmak için onları yavrularına getirir.

Esaret altında çita davranışları

Uzmanların esaret altındaki çita davranışlarını inceledikleri durumlarda, oldukça yüksek bir davranış bozukluğu vakası gözlemlemişlerdir. Bunlar arasında anlamsız tekrarlayan hareketler ve kendine zarar verme en yaygın olanlarıdır.

Öte yandan, bu türün yalnız davranışı, esaret altında biraz seyreltilmiş gibi görünüyor. En asosyal olan dişiler, ölümcül çatışmalar olmadan aynı tesiste tutuluyor. Erkekler daha büyük koalisyonlar kurabilmişlerdir.

Esaret altında olma, üremeyi de etkiler ve neredeyse imkansız hale getirir. Bu, esaret altında yetiştirme programları için bir sorundur, çünkü alan eksikliği dişi üreme içgüdüsünü geçersiz kılıyor gibi görünmektedir.

Avlanma ve besleme teknikleri

Çitanın avlanma davranışı hem etkili hem de kasıtlıdır. Aslında, diğer büyük kedi türleri için %25’e kıyasla, avı öldürmedeki etkinliği %60’tır.

Çita, kendisini avına doğru fırlatmadan önce araziyi dikkatlice inceler. Bunu yapar çünkü koşusu, gücüne zarar verir. Kurbanına ulaşamazsa, ayağa kalkmadan önce yaklaşık 20 dakika dinlenmesi ve onu savunmasız bir pozisyonda bırakması gerekir.

Ek olarak, çita araziye ve duruma göre avlanma taktiğini seçer ve saldırıyı başlatmadan önce her zaman mümkün olduğunca yaklaşmasını sağlayan yerleri tercih eder. Aniden ortaya çıkması, sürülerin ayrılmasına neden olacak ve en yakındakinin üzerine atlamasını sağlayacaktır.

Öte yandan, arazi engebeliyse ve saklanmasına izin vermiyorsa, kedi pusu kurmak için içlerinden birinin gruptan ayrılmasını bekleyecektir. Ayrıca, av grubunu birlikte hareket ettiren daha yavaş bir mesafe koşusu gerçekleştirebilir ve yakalaması daha kolay olan belirli bir avı seçmesi için zaman tanır.

Bu hayvanlar bizi şaşırtmaktan asla vazgeçmeyen biyolojik mühendislik harikalarıdır. Ne yazık ki, her zaman yok olmaya karşı savunmasızlar. Nüfusları her yıl azalır ve onları doğal ortamlarında korumaktan başka çare yoktur. Günümüzde daha fazla insan onların korunması için mücadeleye katıldığından, hala umut var.