Ayılar Yavrularına Nasıl Bakar?

Yazan ve doğrulayan biyolog Samuel Sanchez

Son Güncelleme: 21 Aralık, 2022

Boz ayı (Ursus arctos) oldukça vahşi bir memeli gibi görünebilir. Arka ayakları üzerinde durduğunda, en cesur insan bile ondan korkar. Bununla birlikte, heybetli görünümüne rağmen, ayılar yavrularına nasıl bakıyor, bunu izlemek hem dokunaklı hem de büyüleyici bir gösteridir.

Doğal içgüdülerine ek olarak, çevresel baskılar, ayıların insanların oluşturduğu tehlikelerden kaçınmak için yeni taktikler benimsemelerine neden olmuştur. Bu nedenle, küreselleşmiş bir dünyada yavrularına nasıl baktıklarını öğrenmek istiyorsanız, okumaya devam etmenizi öneririz.

Boz Ayılar Hakkında

Bu türün annelik taktiklerine bakmaya dalmadan önce, boz ayı hakkında en ilgili bazı gerçekleri bilmek önemlidir. Burada, Avrasya ve Kuzey Amerika’ya özgü Ursidae familyasından bir memeliye bakıyoruz. Uzunlukları 1,5 m ila 3 m arasında değiştiği için çok belirgin bir morfolojik aralığı temsil ederler. Aynı zamanda 100 ila 675 kg ağırlığında olabilirler.

Bu hayvanlar omnivordur, çenelerinde tipik bir etobur özelliği olan dört keskin köpek dişleri vardır. Aynı şekilde, otları ve sapları kesmek için uygun kesici ve azı dişlerine de sahiptirler.

Üremeye gelince, ayılar Mayıs ve Temmuz ayları arasında ürer ve hamilelik süreleri yaklaşık iki aydır. Ebeveyn bakımı sırasında, dişilerin yavruları ile birlikte bir aile birimi olarak seyahat ettiğini görmek yaygındır.

Grupların yarısından fazlası iki yavru ve anneden oluşmasına rağmen anneler bir ila üç yavru arasında yavru doğurabilir. Yaklaşık bir buçuk yıl süren bu dönemde vakitlerini şu şekilde geçirirler:

• Ayı aileleri, zamanlarının %60’ından fazlasını yiyecek aramaya yatırır
• Zamanlarının %22’si hareketli geçer, bu genellikle yiyecek arama faaliyetlerini içerir
• Dinlenmeye (%9,4) ve emzirme süreçlerine (%1,%2) çok az zaman ayırırlar ve en az yaptıkları şey oyun oynamaktır (%1)

Yeni Zamanlara Adapte Olmak İçin Yeni Teknikler

Çeşitli hayvan türlerinin genetik izlerine rağmen, çevreye ve değişikliklerine uyum sağlarlar. Aşağıda, insanlar tarafından oldukça değiştirilmiş bir ortamda yavrularına nasıl baktıklarını size göstereceğiz.

Ayılar İnsanları Bir “Bariyer” Olarak Kullanır

Royal Society’de yayınlanan bir çalışma, ayıların yavrularına bakma biçiminde olağandışı davranışların keşfedilmesine yol açmıştır. İnanılmaz görünse de, (İsveç’te bulunan) yavruları olan dişiler, türlerindeki erkeklerin saldırgan davranışlarından kaçınmak için insan popülasyon gruplarına yaklaşır.

Erkek boz ayıların, bir dişinin birlikte yapmadıkları yavrularını öldürmeyi seçmesi yaygındır. Bunun nedeni, bunu yapmanın dişiyi cinsel olarak daha çabuk uygun hale getirebilmesidir. Bu nedenle, anne ayının uygun bir yaşam alanı seçmesi, yavrularının hayatta kalmasını doğrudan etkileyecektir.

Bu çalışmada araştırmacılar, en başarılı annelerin insanlara yakın habitatları seçenler olduğunu gözlemlemişlerdir. Bu anneler kendilerini ve ailelerini korumak için nüfuslu alanlara yakın, yeterli bitki örtüsüne sahip alanlar seçerler. Bunun nedeni, çiftleşme döneminde olan erkeklerin orman örtüsünden o kadar fazla uzaklaşmamasıdır. Böylece bu cesur anneler, yavrularının tehlikeye düşmemesi için bizi bir kalkan olarak kullanırlar.

Ayılar, Avlanma Korkusu Dolayısıyla Çocuklarına Daha Uzun Bir Süre Bakar

Elbette, boz ayıların insanlarla olan tüm etkileşimleri olumlu değildir. Nature Commons dergisinde yer alan bir çalışmaya göre ayıların yavruları ile geçirdiği zaman, avcıların varlığı dolayısıyla artmaktadır.

Genel olarak, dişiler yavrularına bir buçuk yıl boyunca bakarlar. Ancak veriler, özellikle avlanmanın hayatta kalmaları için tehdit oluşturduğu bölgelerde bu sürenin 2,5 yıla kadar uzayabileceğini göstermektedir. Yavrularının yanında olan anneleri öldürmek yasa dışı olduğundan, yavrularıyla ne kadar uzun süre kalırlarsa, hayatta kalma şansları da o kadar artar.

Bu, evrimsel takasın açık bir örneğidir. Diğer bir deyişle, dişiler yavruları ile ne kadar uzun süre kalırlarsa, o kadar az üreyebilirler, ancak o kadar uzun yaşarlar.

Bir dişinin avlanma riski, tek başına olduğunda, ona yavrusunun eşlik ettiği duruma göre dört kat daha fazladır.

Hikayenin İki Yüzü Var

Görebileceğimiz gibi, insanlar çocukları olan bir dişi boz ayı için hem yararlı hem de zararlı olabilir. Bu adapte olma mekanizmaları büyüleyici olsa da, bir tür olarak faaliyetlerimizin diğer türlerin atalarının davranışlarında değişikliklere neden olacak kadar zararlı olmasının gerçek bir utanç olduğunu düşünmekten kendimizi alıkoyamıyoruz.