Peri Pengueni: Dünyandaki En Küçük Penguen
Kendinizi Avustralya ya da Yeni Zelanda kıyılarında yürürken bulursanız bölgenin en sevimli sakinlerinden biriyle de karşılaşmanız muhtemeldir. Ayrıca mavi penguen olarak da adlandırılan bu hayvanın bilinen en küçük penguen türlerinden biri olduğu düşünülmektedir. Bu şaşırtıcı hayvan hakkında daha fazla bilgi edinmek istiyorsanız yazımızı okumaya devam edin!
Peri pengueni: sınıflandırılması
Bu tür ile ilgili kayda geçen ilk yazı 1781 yılında yazılmıştır. Türün sınıflandırması, Eudyptula minor tanımı bu sevimli hayvanlara bilimsel isimlerini veren doğacı Johann Reinhold Forster tarafından kaleme alınmıştır. Günümüzde bu hayvanlar henüz resmi olarak sınıflandırılmamış olmalarına rağmen peri penguenlerine ait birkaç alt tür olduğunu biliyoruz.
Küçük boyutları, Avustralyalıların onları genellikle peri penguenleri olarak adlandırmalarına neden olmuştur. Bununla birlikte, Maori dilinde kororā ismiyle de bilindikleri Yeni Zelanda’da genellikler mavi penguenler olarak adlandırılırlar.
Peri pengueni: özellikleri ve davranışları
Peri pengueninin en dikkat çekici özelliklerinden biri kayrak taşı mavisi tüyleridir. Bu tüyler, genellikle 38 cm’den uzun olmayan ve 0.9 kg’dan daha ağır olmayan tüm vücudlarını kaplar.
Kuzeni, imparator pengueninin boyu ise 0.9 metreye kadar uzayabilmektedir. Bu özellikleriyle peri pengueninin “dünyadaki en küçük penguen” statüsüne sahip olduğu bir gerçektir.
Bu mavi tüyler, başındaki ve sırtındaki çoğu alanı kaplar. Kademeli olarak paletlere dönüşen kanatları ise mavi renktedir. Çenesinden ayaklarına kadar tüyleri açık grimsi beyazlıktadır.
Çoğu penguenlerin aksine peri penguenleri gececi hayvanlardır.Genellikle çiftlerin kendi yuvalarının etrafında toplandıkları büyük koloniler halinde yaşarlar. Gün boyunca yiyecek bulmak için zaman geçirirler, bu sayede de geceleri yavrularını beslemek için yuvalarına dönerler.
Peri pengueni: üremeleri ve besinleri
Peri pengueni 3 ya da 4 yaşında cinsel olgunluğa ulaşır. Çiftleşme mevsimleri genellikle Ağustos ve Eylül ayları arasındadır. Gelecekte yavrularının hayatta kalmalarını garantilemek için peri penguenleri üreme mevsimi boyunca tek eşle birlikte yaşarlar, yavrularıyla birlikte kuluçkaya yatarlar ve onları birlikte yetiştirirler. Genellikle yuvaları deniz kıyısında bulunur. Penguenler, 36 günlük bir kuluçka sürecinin ardından yumurtadan çıkacak bir veya iki yumurta bırakırlar.
Küçük boyutları nedeniyle peri penguenleri diğer penguen türlerinden çok daha az besin alma eğilimi gösterirler. Küçük kafadan bacaklı hayvanların ve kabukluların yanı sıra genellikle balıkları da (hamsi veya sardalye gibi) yerler. Yiyecek ararken genellikle sahilden çok uzaklaşmazlar ancak gerektiğinde dalış yapabilirler.
Nüfus dağılımları ve korunmaları
Bu hayvanlar, Avustralya ve Yeni Zelanda kıyılarında yaşarlar. Boyutları ve renkleri bölgeden bölgeye değişiklik gösterebilir ancak bu hayvanlar ayrı bir alt türe ait olabilirler. Şili’nin bazı bölgelerinde ve hatta Güney Afrika kıyılarında da peri penguenlerine rastlanmaktadır. Birçok insan bu hayvanların dünyanın henüz keşfedilmemiş yerlerinde de nüfuslarının olabileceğini iddia etmektedirler.
Koruma açısından uzmanlar bu hayvanların tehlike altında oldukları kanısına sahip değiller. IUCN (Uluslararası Doğa Koruma Birliği) onları “en az endişe verici” türler arasında sınıflandırmaktadır yine de bu, hayatta kalmalarını riske atan bazı tehditlerin olmadığı anlamına gelmiyor.
Örneğin, insan nüfusuna yakın yerlerde yaşayan koloniler avlanma riskine en fazla maruz kalan türlerdir ve yaşam alanlarının azalması nedeniyle sayıları giderek azalmaktadır. Benzer şekilde, çöp ve plastik gibi maddelerle okyanusun kirlenmesi bu küçük hayvanlar için ciddi tehlike oluşturmaktadır.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Dann, P., CARRON, M., CHAMBERS, B., CHAMBERS, L., DORNOM, T., MCLAUGHLIN, A., … & UNTHANK, S. (2005). Longevity in little penguins Eudyptula minor. Marine Ornithology, 33, 71-72.
- Numata, M., Davis, L. S., & Renner, M. (2000). Prolonged foraging trips and egg desertion in little penguins (Eudyptula minor). New Zealand Journal of Zoology, 27(4), 277-289.
- Hocken, A. G. (2000). Cause of death in blue penguins (Eudyptula m. minor) in North Otago, New Zealand. New Zealand Journal of Zoology, 27(4), 305-309.