Evcil Olarak Yaban Domuzu Yetiştirilmesi

Yazan ve doğrulayan Veteriner Érica Terrón González

Son Güncelleme: 22 Aralık, 2022

Çiftlik domuzları, nesillerdir yapılan yaban domuzu evcilleştirmesinin bir sonucu olsa da, bugün çiftçiler yaban domuzlarının kendisini çiftlik hayvanı olarak kullanmaktadır. Belki de ilk tercih edilen tür değildirler, ancak yaban domuzunun evcil olarak yetiştirilmesi, diğer verimli türlerin şu anda sahip olmadığı bir dizi fayda sağlamıştır.

Öte yandan, yaban domuzu avı şeklinde çetrefilli bir konumuz da var. Bu aktivite daha iyi biliniyor olabilir, ancak kesinlikle sakıncaları vardır ve belirli etik ikilemleri ortaya çıkarır. Bu nedenle, bu fırsatı size evcil olarak yaban domuzu yetiştiriciliğinin özelliklerini göstermek için kullanmak istiyoruz.

Yaban domuzu (Sus scrofa) Suidae familyasına ait olan 16 hayvan türünden bir tanesidir. Orijinal coğrafi dağılımı Avrasya ve Kuzey Afrika idi, ancak o zamandan beri insanlar onu hem Amerika hem de Okyanusya’ya tanıtmıştır. Coğrafi dağılımı en yüksek olan kara memelilerinden biridir.

Vahşi Yaban Domuzu

Yaban domuzunun esaret altında evcil bir şekilde üretilmesini anlamak için önce bu domuzun vahşi doğadaki ihtiyaçlarını anlamak gerekir. Bu hayvanı yetiştirmek söz konusu olduğunda, hayvanın sosyal davranışı ve beslenme alışkanlıkları kesinlikle en alakalı olan konulardır.

Davranışları

Yaban domuzu, alacakaranlıktan sadece birkaç dakika önce faaliyetine başlayan, gece alışkanlıklarına sahip bir hayvandır. Hatta, güneş battıktan sonra, bu hayvanlar 9 milden fazlaya kadar uzayabilen yolculuklara çıkarlar. Bu yürüyüşler dişiler için, özellikle de çocukları yanlarında ise, biraz daha kısadır.

Geceleri hareket etmeye adapte olmuş olmasına rağmen, yaban domuzunun görüşü pek iyi değildir. Buna rağmen, bu hayvan işitme ve koku alma gibi başka duyusal beceriler geliştirmiştir.

Sosyal Gruplar

Yaban domuzu, iki ya da üç olgun dişi ve yavruları ile 20 bireye kadar ulaşan anaerkil gruplarda yaşar. Bu koloniler, her zaman baskın bir dişinin olduğu bir hiyerarşi temelinde yapılandırılmıştır. Grubun hoş karşılayacağı tek erkekler olgunlaşmamış gençlerdir.

Yetişkin erkekler cinsel olgunluğa ulaştıktan sonra sürüden ayrılmak ve kendi “bekar” gruplarını oluşturmak zorunda kalacaklardır.

Vahşi Doğada Yaban Domuzunun Beslenmesi

Yaban domuzu, çok çeşitli yiyecekler tüketen omnivor bir hayvandır. Genel olarak diyetinin %90’ı sebzedir ve kalan %10’u hayvansal kaynaklıdır. Bu sebzeler arasında kökler, soğanlar, yumrular, meyveler ve kırmızı meyveler bulunur. Diyetlerindeki hayvan kaynaklarına gelince, yaban domuzları küçük kemirgenler, kuş yumurtaları, yılanlar, kertenkeleler, solucanlar ve her tür larvayı yiyebilirler.

Ayrıca bu hayvan, mevsimlere uyum sağlamak için diyetinde değişiklikler yapar. Sonbaharda meşe palamudu, kestane ya da zeytin gibi meyvelerden yararlanır. Bunların hepsi protein ve sağlıklı yağlar açısından zengindir. Bu özellikle dişilerin üreme mevsimi için en uygun fiziksel durumda kalmasına yardımcı olur.

Yaban Domuzunun Evcil Olarak Yetiştirilmesi İle İlgili Özellikler

İşletme açısından yaban domuzları çok rustik hayvanlardır ve çevrelerindeki ortama kolayca adapte olurlar. Bu sayede, diğer şeylerin yanı sıra, hastalıklar da onları nadiren etkiler. Bu ve doğumlarının yardım gerektirmediği gerçeği, çiftliğe yapılan veteriner hekim ziyaretlerinin düşük oranda olmasına olanak tanır.

Yaban domuzu aynı zamanda kesif yemden daha fazla normal yem tüketen hayvanlardır. Peki bu ne anlama gelir? Beslenmelerinin daha ucuz olduğunu ve büyümelerinin evcil domuza göre daha yavaş ve daha doğal olduğunu gösterir. Buna ek olarak, diğer çiftlik hayvanlarının bakımının imkansız olacağı marjinal alanlarda ya da kalitesiz alanlarda yetiştirilmesine de olanak tanır.

Ne yazık ki yaban domuzları da belirli hastalıkların önemli vektörleri olarak işlev görebilir. Bu nedenle, avlanma ve diğer düzensiz uygulamalar kesinlikle tavsiye edilmez.

Düzenleme İhtiyacı

Yaban domuzları yakalanırken, ideal olarak bir av işleme merkezine götürülmeleri gerekir. Orada, bir veteriner ilgili sağlık kontrollerini yapmalıdır ve avın insan tüketimine uygun olup olmadığına karar vermelidir. Ancak bu norm değildir. Normalde avcı hayvanı kendi başına kullanarak ciddi sağlık risklerine maruz kalır.

Bu nedenle, etine olan talep bu durumda olduğundan, yaban domuzunun evcil olarak yetiştiriciliğini teşvik etmeye devam etmek daha iyidir. Böylelikle kontrolsüz avlanmanın sağlık, etik ve çevresel sorunlarından kaçınabiliriz.