Sultan Papağanlarının Davranışları

Sultan papağanlarının davranışlarını keşfetmek istiyor musunuz? Bu kuşlar tükenmez bir arkadaşlık ve eğlence kaynağıdır. Bununla birlikte, bu hassas, sosyal ve psikolojik açıdan karmaşık bir kuştur. Sultan papağanları ile yaşamak için, davranışınlarını doğru şekilde nasıl yorumlayacağınızı bilmeniz gerekir. Aksi takdirde çeşitli bozukluklar ortaya çıkabilir.

Konu kendini ifade etmeye geldiğinde, her sultan papağanı kendi kişiliğine ve özelliklerine sahiptir. Ancak, bu makalede, bu türün herhangi bir örneğinin temel belirtilerini bulacaksınız, çünkü bunlar, hepsinin özgür yaşamlarında sergiledikleri davranışlardır.

Özellikleri

Sultan papağanı ( Nymphicus hollandicus ), weiro kuşu, quarrion, kakadu ailesinden bir papağan türüdür. Kendi cinsinin ( Nymphicus ) yaşayan tek türü olduğuna dikkat etmek önemlidir .

Sultan papağanları, ağırlıklı olarak iç bölgelerde olmak üzere Avustralya kıtasında geniş bir alana yayılmıştır. Suyun bol olduğu açık alanları veya çok yoğun olmayan ağaçlık alanları tercih ederler. Buna ek olarak, sultan papağanları Avustralya kıtasının kuzeyinden güneyine göç ederek yıl boyunca istikrarlı hava koşulları ararlar.

Bu kuşların yaşam beklentisi 15 yıldır. Yaklaşık boyutları, kuyruk sayıldığında 25 ila 30 cmdir ve yaklaşık 85 gr  ağırlığındadırlar. Bu rakamlara dayanarak, var olan en küçük kakadu türü olduğunu söyleyebiliriz.

Sultan papağanının en sevdiği yiyecek, yerden topladıkları ve kavisli gagalarıyla kolayca soydukları tohumlardır. Ayrıca onları diğer bitki maddeleriyle birlikte dallarda tüketirler, toprakta olduğu gibi olası saldırılara karşı savunmasızdırlar. Ağaç tepeleri, yiyeceklere ek olarak, havadaki yırtıcılara karşı koruma sağlar.

Sultan papağanlarının karakteri

Çok sokulgan kuşlardır, 100’den fazla, hatta 1000’den fazla örnekten oluşan gruplar oluştururlar. Av hayvanları olduklarından şüpheli ve hassastırlar, savaşmaktan ziyade kaçma eğilimleri güçlüdür.

Ayrıca, çok gürültülü hayvanlardır. Bağırmak ve çığlık atmak günlük etkileşimlerinin bir parçası, bu yüzden insanlarla birlikte yaşarken onları yüksek sesle azarlamanın bir anlamı yok. Muhtemelen bunu komik buluyorlar ve daha çok çığlık atıyorlar.

Son olarak, doğaları gereği meraklı ve çok zeki olduklarını belirtmeliyiz. Ulaşabilecekleri her şeyi incelemeyi severler ve her zaman yeni uyaranlar ararlar. Aslında, esaret altında, çevresel zenginleşmeden yoksunlarsa zihinsel sağlık sorunları geliştirebilirler.

Papağan iletişimi

Bu papağanların dili sözlü ve sözsüz olmak üzere 2 ana bileşene sahiptir. Birincisi farklı seslendirmelerden oluşur:

• İletişim çağrıları: Kuşlar birbirini arar ve herkesin iyi olduğundan emin olmak için yanıt verir.
• Çığlıklar: Genellikle öfkeyi ifade ederler ve tehditkar hareketler eşlik eder.
• Tiz sesler: Bunlar stres, korku veya acı belirtileri olabilir. Olası tehlikeler sürüsünün geri kalanı için bir uyarı görevi görürler.
• Şarkılar ve çiftleşme cıvıltıları: Çiftleşme öncesi ritüelin özel seslendirmeleri.
• Gevezelik: Bunlar, bu kuşların bir partnerle rahat olduklarında çıkardıkları yumuşak seslerdir. Uzun süre sürer ve genellikle sükuneti anlatır.
• Tıslama: Bir kedinin tıslamasına benzer, genellikle bir gagalamadan önce gelir. Bu bir uyarı işaretidir.

Bu seslerin yoğunluğu ve tonu, vermek istediği mesajın duygusal anlamına bağlı olarak değişir. Bunları doğru yorumlamak için kuşun farklı hareket ve duruşlarıyla bütünleşmeleri gerekir. Bu alanda size çok faydalı bazı yönergeler göstereceğiz:

• Crest: Bu, papağanın duygusal aktivasyon seviyesinin açık bir göstergesidir. Ne kadar yüksekse, kuş o kadar heyecanlı görünür, ancak nedenini ayırt etmek önemlidir – korku, neşe, ilgi veya sinirlilik olabilir.
• Tüyler: Diğer belirtilere bağlı olarak, kabarık tüyler gevşeme, hastalık veya yakın bir saldırı belirtisi olabilir. Tüyleri vücuda yapışıksa, bu genellikle korku yaşadıkları anlamına gelir.
• Kanatlar: Onları kalp şeklinde yaymak erkeklerin kur yapmasının bir parçasıdır. Bunları tamamen açmak, saldırganlığın veya bölgeselliğin bir işareti olabilir.
• Vücut Duruşu: Bu bölümdeki çeşitlilik, başını ağzına sokmaktan – genellikle uyumaya – tımar etmeye, sevinçten zıplamaya kadar uzanır. Dalda baş aşağı asılı kaldıklarında bölgesellik ifade ederler.
• Baş: Baş aşağı olarak partnerine yaklaşmak, genellikle dikkat ve tımar istediklerini gösterir. Öte yandan, ayağa kalkmak bir tehdit olabilir – daha büyük görünmek – veya şaşkınlık ve korku anlamına gelebilir.
• Gözbebekleri: Genişlemiş göz bebekleri, tahrişi ve olası bir saldırıyı gösterir.

Sultan papağanlarının davranışları

Sultan papağanlarının davranışlarının 3 önemli temeli sosyallik, zeka ve iletişimdir. Günün çoğunu yiyecek arayarak geçirirler, ancak bu kadar büyük gruplarla etkin bir şekilde koordine olmaları gerekir. Bu nedenle hiyerarşi, kaynaklar kıt olduğunda sıklıkla kullanılır.

Papağanların üreme söz konusu olduğunda davranışları

Sultan papağanları tek eşlidir ve üreme mevsimi dışında bile aynı partnerle istikrarlı ilişkiler kurarlar. Bu, her yıl bir üreme partneri bulmanın muazzam enerji harcamalarından tasarruf etmelerini sağlar. Çiftleşme başlamadan önce, her iki cinsiyet de aşağıdakiler gibi belirli ritüel davranışlar sergiler:

• Dişiler kuyruk tüylerini dik tutarken alçaktan bakışlar atarlar. Bunu yaparak, çiftleşmeye hazır olduklarını gösterirler.
• Erkekler daha çeşitli davranışlar gösterirler : Seslendirmeleri çok daha yoğun, daha karmaşık ve şarkı benzeri ıslıklarla olur. Bu seslere, kanatlarını dik ve vücutlarından uzakta yürüdükleri bir dansla eşlik ederler, gagalarıyla hızla bir yüzeye çarparlar. Ayrıca yuvayı kuracakları boşluğu da incelerler.

Yavruların bakımı ve kuluçka süreci her iki cinsiyet tarafından eşit olarak gerçekleştirilir. Civcivler yumurtadan çıktıktan sonra sırayla yiyecek getirirler ve yuvayı asla yalnız bırakmazlar. Aslında gençliği yetişkinliğe yükselten çiftin başarısı, ilişkilerinin istikrarını doğrudan etkiler.

Sultan papağanlarının hastalık varlığında davranışı

Sıra dışı olan ve aniden ortaya çıkan herhangi bir papağan davranışı anormal kabul edilir. Tipik olarak, bu, özellikle esaret altında, genellikle stres ve kaygı ile yakından ilişkili olan fiziksel veya zihinsel bir hastalığın belirtisidir. Psikolojik stresin en yaygın belirtileri şunlardır:

• Stereotipler: Görünür bir işlevi olmayan tekrarlayan hareketler.
• Gagalama : Kuş, kendi tüylerini ya da diğer bir kuşun tüylerini yolar ve vücutta kel noktalar bırakır. Normal tüy dökülmesinden farkı, bu durumda baş bölgesindekilerin onlara ulaşamadığı için dökülmemesidir.
• Sürekli çığlıklar: Bunlar olağan dikkat çekme çağrıları değil, durmayan yüksek volümlü seslendirmelerdir. Ayrıca fiziksel ağrı veya hastalık belirtisi olabilir.
• Ani veya daha yoğun saldırganlık veya normalden daha fazla korku.

Bu kuşları esaret altında tutmak, neslinin tükenme tehlikesi olmadığı için uygun özenle mümkündür. Bununla birlikte, özgürlükten yoksun kalmayla ilişkili psikolojik sorunların görülme sıklığı yüksektir. Bu nedenle, bir periyi sahiplenmeyi düşünmeden önce, hayatının dolu ve mutlu olup olmayacağını ciddi bir şekilde araştırmak gerekir.