Logo image
Logo image

Latin Amerika'daki En Tehlikeli Hayvanlar

6 dakika
Latin Amerika, fauna ve flora türlerinin çeşitliliği ile karakterize edilen biyolojik çeşitlilik açısından dünyanın bir numaralı bölgesidir. Ancak orada insanlar için en ölümcül ve en tehlikeli vahşi hayvanları da bulabiliriz.
Latin Amerika'daki En Tehlikeli Hayvanlar
Son Güncelleme: 03 Temmuz, 2022

Latin Amerika, dünyadaki kara ve su hayvanlarının yaklaşık %60’ına ev sahipliği yapmaktadır. Brezilya ve Kolombiya gibi ülkeler, dünya biyoçeşitliliğinin sırasıyla %15 ve %10’unu oluşturmaktadır. Bazı bölgelerde hala tanımlanamayan türler olsa da, Amazon örneğinde olduğu gibi, bazı hayvanların bir insanın hayatı için gerçek bir tehdit oluşturduğu bilinmektedir. Aşağıdaki makalede, bir yılda neden oldukları insan ölümlerinin sayısına göre sınıflandırılan Latin Amerika’daki en tehlikeli hayvanları size göstereceğiz.

1. Latin Amerika’daki en tehlikeli hayvanlar: Brezilya gezgin örümceği

Phoneutria olarak da bilinen bu örümcek cinsi, 8 farklı türden oluşur ve dünyanın en zehirli örümceklerinden biri olarak kabul edilir ve dolayısıyla Latin Amerika’daki en tehlikeli hayvanlardan biri olarak kabul edilir.

Çeşitli araştırmalara göre, bazı türlerin küçük bir memeliyi 0.006 mg kadar az nörotoksin ile öldürebildiği belirlenmiştir. Buradaki tek iyi şey, zehirlerini enjekte etmede pek iyi görünmüyor olmaları!

Ayrıca oldukça büyüktürler ve 17 cm’ye (yaklaşık 7 inç) varan uzunluklara ulaşırlar. Herhangi bir tehdide oldukça düşman olma eğiliminde olduklarından, agresif mizaçlarıyla karakterize edilirler.

Diyetleri sürüngenlere, amfibilere ve böceklere dayanır, ancak fareler gibi bazı memelileri bile avlayabilirler. Güney Amerika’nın ormanlık bölgelerinde, Brezilya, Kolombiya, Peru ve Venezuela gibi ülkelerde bulunurlar.

2. Anakonda

Dünyanın en büyük yılanı olarak kataloglanan bu muhteşem hayvan, 10 metreden (33 fit) uzunluğa ve 2 tondan (4500 pound) fazla ağırlığa ulaşabilir. Zehiri olmamasına rağmen bu yılan avını daraltma yöntemiyle avlar. Bu, avının göğüs kafesini boğana kadar boğmaktan ve bastırmaktan ibarettir. Diyetinde büyük ve küçük memeliler, kuşlar ve diğer sürüngenler de dahil olmak üzere bir etoburdur.

Çok iyi yüzer ve karada biraz yavaş olduğu için avını suda avlamayı tercih eder. İnsanlara yönelik saldırıları içgüdüsel olmasa da, bir kişiyi tamamen yuttukları bildirilen vakalar olduğu için tehlikeli hayvanlardır. Genellikle Venezuela, Brezilya ve Kolombiya gibi ülkelerde tropikal ormanlarda, bataklıklarda ve savanlarda yaşarlar.

3. Boğa köpekbalığı

Boğa köpekbalığı, gezegenin tüm tropikal sularında bulunur. Latin Amerika’da Amazon’da, Cocibolca Gölü’nde, Kosta Rika’da ve Atlantik’te, Antiller, Kolombiya ve Venezuela’dan Brezilya’ya kadar bulunabilir.

Bu köpek balığının rengi açık veya koyu gri olabilir, karnında beyaza doğru açılır. Uzunluğu dört metre (13 fit) ve ağırlığı 300 kilogramdan (660 pound) fazla olan boğa köpekbalıklarıyla karşılaşıldığına dair raporlar var.

Davranışı agresif, aktif bir avcıdır. Balıklar veya yunuslar, kaplumbağalar ve kuşlar gibi diğer hayvanlarla beslenir. Boğa köpekbalığı, onu türü içinde benzersiz kılan bir özelliğe sahiptir, bu da tatlı su alanlarına girip uzun süre kalma kabiliyetidir. Bunu, özelleşmiş bezler, böbrekler ve karaciğer yoluyla tuzun tutulması ve düzenlenmesi sayesinde başarır.

İnsanlar için son derece tehlikeli hayvanlar olarak kabul edilirler.

4. Katil arı

Amerika’da katil arının ortaya çıkışı, birkaç arıcının Afrika kıtasından Brezilya’ya kraliçe arı getirdiği 1950’lere kadar uzanıyor. Bu, üretim oranlarını iyileştirmek içindi.

Kraliçe arılar ve yerli arılar arasındaki çaprazlama, Avrupa bal arıları ve Afrika arılarından elde edilen genetik bilgi ile bir melez ile sonuçlanmıştır. Bu çiftleştirme, daha güçlü, daha dirençli ve agresif böceklerle sonuçlandı. Ne yazık ki, bu melezler kaçtı ve Amerika’ya hızla yayıldı.

Bu arılar, rahatsız edildiklerinde, kurbanlarını kovanlarından dört yüz metre (0.25 mil) uzağa kadar takip ederek hızla saldırma eğilimindedir. Sokmaları aşırı duyarlı bir kişi için öldürücü olabileceğinden tehlikeli hayvanlar olabilirler. Ve hassasiyeti ya da alerjisi olmayan insanlarda bile, yeterince sokulurlarsa, anafilaktik bir durum geliştirebilir ve ölebilirler.

5. Yarara

Yarará orta boy bir yılan, oldukça zehirli bir çıngıraklı yılan, sağlam bir gövdeye sahip, uzunluğu 1,5 metreye (5 fit) ulaşabiliyor. Rengi koyu kahverengidir ve vücudunun çevresinde farklı noktalar bulunur. Genellikle fareler gibi küçük kemirgenleri avladığı bir gece yılanıdır. Kayalık ve nemli alanlarda yaşar, ancak mera ve tarlalarda da bulunabilir.

Oldukça zehirlidir ve Brezilya gibi Latin Amerika ülkelerinde çok sayıda yılan sokmasına neden olduğu bilinmektedir. Esas olarak Brezilya’nın güneyinde, ayrıca Paraguay ve Arjantin’in kuzeyinde bulunur.

6. Amerikan timsahı

Amerikan timsahı, hayvanlar alemindeki en büyük sürüngenlerden biridir ve 6 metreye (yaklaşık 20 fit) kadar uzunluklara ve 500 kilogram (1100 pound) ağırlığa ulaşır. Başı dar ve uzundur, gövdesi sert, açık renkli pullarla korunur. Diyeti esas olarak memeliler, kuşlar ve balıklardan oluşur.

Latin Amerika’da, özellikle Venezuela ve Peru’da bulunur. Bölgenin diğer ülkelerinde, ayrım gözetmeyen avlanma nedeniyle sayıları azalmıştır. Bu durum Amerikan timsahının nesli tükenmekte olan bir tür ilan edilmesine yol açmıştır.

İnsanlara yönelik birkaç saldırı vakası bildirilmiş olsa da, bu hayvanla karşılaşmak tehlikeli ve ölümcül olabilir.

7. Vampir yarasa

Yalnızca kanla beslenen tek uçan memeli olarak tanınan vampir yarasa, kısa, sert kürklü küçük bir hayvandır. Yassı burnu ve özel dişleri gibi beslenme için belirli morfolojik uyarlamalara sahiptir.

Bu bir gece hayvanıdır ve gün boyunca genellikle boş sandıklara veya mağaralara sığınarak 100 ila bir milyon birey arasında değişebilen koloniler oluşturur. Geceleri, omurgalı hayvanların kanıyla beslenmek için dışarı çıkar. Bazı yerlerde tavuklarla da beslendiği bildirilse de sığır kanına düşkünlüğü vardır.

48 saat içinde açlıktan ölebileceği için beslenmesi sabit olmalıdır. Bu hayvan, ısırması kuduz gibi ölümcül hastalıkları bulaştırabileceğinden insanlar için gerçekten tehlikelidir. Meksika, Şili, Arjantin ve Uruguay’ın çeşitli bölgelerinde bulunur.

8. Suikastçı böcekler

Suikastçı böcekler, 7000 Heteroptera türünden oluşan Reduvidae familyasına ait böceklerdir. Uzun bir kafaları, dar boyunları, uzun bacakları ve belirgin bir gagaları vardır. Genellikle 4-40 mm uzunluğundadırlar.

Çoğunlukla diğer böceklerle beslenirler, ağızlarından onlara avlarını sıvılaştıran öldürücü bir tükürük enjekte ederler; daha sonra ortaya çıkan sıvıyı emerler. Bu hayvanlar, çoğu Latin Amerika ülkesinde, meralar ve ekinler arasında dağıtılır.

Bu küçük böcekler, ısırıkları çok acı verici olduğundan ve ciddi alerjik reaksiyonlara neden olabileceğinden insanlar için gerçekten tehlikeli olabilir. Ancak asıl risk, insanlarda ölümcül Chagas hastalığına neden olan Trypanosoma cruzi olarak bilinen bir parazitin bulaşmasında yatmaktadır.

9. Zehirli ok kurbağası

Zehirli ok kurbağaları, 100’den fazla tür içeren bir amfibi ailesidir. Küçükler, yetişkin evrelerinde ortalama 50 mm (2 inç) gelmektedir. Çoğu, aposematik renklendirme olarak bilinen bir teknikle, yırtıcıları tehdit etmek için parlak ve güçlü renkler sergileme eğilimindedir.

Esas olarak cırcır böcekleri, karıncalar veya böcekler gibi canlılarla beslenirler. Orta ve Güney Amerika’ya özgüdürler ve Kolombiya ve Brezilya gibi ülkelerde daha fazla varlık gösterirler.

Bu ailedeki en önemli zehirli ok kurbağalarından biri olan altın ok kurbağası Kolombiya’da bulunur. Bu ülkeye özgü, bölgede sadece küçük bir yağmur ormanı alanında yaşıyor ve on yetişkin erkeği öldürmeye yetecek kadar zehir üretebildiği için dünyadaki en zehirli hayvan olarak kabul ediliyor.

Some figure

10. Zehirli tropikal amerikan engereği

Bothrops aspers belirgin bir şekilde üçgen bir kafaya sahiptir. Koyu gri, yeşil veya kahverengi renktedirler. Ayrıca, türün çok karakteristik özelliği olan bir nokta desenine sahiptirler: vücutlarının her iki tarafına dağılmış üçgenler.

Dişiler genellikle erkeklerden daha büyüktür ve yetişkinlikte boyları 60 santimetreye (24 inç) kadar daha fazladır. Tropikal yağmur ormanlarında ve dikenli ve tropikal yaprak döken ormanlarda yaşayan, çoğunlukla Orta ve Güney Amerika ülkelerinde dağıtılırlar.

Bu yılan, saldırgan ve sinirli davranışı birçok ısırığa neden olduğu için türünün en zehirli yılanlarından biri olarak kabul edilir ve bu nedenle Latin Amerika’daki en tehlikeli hayvanlardan biri olarak nitelendirilir. Bu, kadife yılanın bildirilen yılan zehirlemelerinin %50’sinden fazlasına neden olduğu Meksika veya Kosta Rika gibi ülkelerde geçerlidir.

11. Sivrisinekler

Some figure

3500’den fazla tanınan tür ile sivrisinekler veya Culicidae, gezegendeki en kalabalık böcek ailelerinden biridir ve 4 kıtaya dağılmıştır. Bu küçük uçan böcekler, yetişkin evrelerinde 15 mm’den (yarım inçten biraz fazla) fazla olmayan ince bir gövdeye ve uzun bacaklara sahiptir.

Yılanların neden olduğu 50.000 ölüme kıyasla, yılda 725.000’den fazla insanın ölümünden sorumlu olduklarından, beslenme alışkanlıkları nedeniyle bu hematofag böcekler insan yaşamı için en büyük tehlike olarak kabul edilir. Ölümcüllüğü,  ısırması yoluyla hastalıkların bulaşmasında yatmaktadır. Bir sivrisinek, diğer ölümcül hastalıkların yanı sıra sıtma, sarı humma, dang, zika, chikungunya gibi farklı patolojileri bulaştırabilir.


Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.


 

  • Cohnstaedt LW, Alfonso-Parra C. 2018 Highlights of Mosquito and Vector Biology and Control in Latin America. Journal of the American Mosquito Control Association. 2019;35(1):40-6.
  • Corrêa Scheffer K, Iamamoto K, Miyuki Asano K, Mori E, Estevez Garcia AI, Achkar SM, et al. Murciélagos hematófagos como reservorios de la rabia. Revista Peruana de Medicina Experimental y Salud Pública. 2014;31(2).
  • Drumheller SK, Nestler JH, Hackett Farris CE, Farris SC, Mazzotti FJ. Crocodylus acutus (American crocodile) bite marks on a nest data logger. PeerJ. 2020;8:e8577.
  • Gardiner JM, Wiley TR. Escaped bait: Bull shark Carcharhinus leucas with an intentionally attached harness rig. Journal of fish biology. 2021;98(3):891-4.
  • Grant T, Bolivar-Garcia W. A new species of Leucostethus (Anura, Dendrobatidae) from Gorgona Island, Colombia. ZooKeys. 2021;1057:185-208.
  • Gutierrez JM. Bothrops asper: beauty and peril in the neotropics. Toxicon : official journal of the International Society on Toxinology. 2009;54(7):901-3.
  • Gutierrez JM. Preclinical assessment of the neutralizing efficacy of snake antivenoms in Latin America and the Caribbean: A review. Toxicon : official journal of the International Society on Toxinology. 2018;146:138-50.
  • Pernal S. Introduction to Apiculture (Apis mellifera). Veterinary Clinics of North America: Food Animal Practice. 2021;37:381-6.
  • Rahmani F, Banan Khojasteh SM, Ebrahimi Bakhtavar H, Rahmani F, Shahsavari Nia K, Faridaalaee G. Poisonous Spiders: Bites, Symptoms, and Treatment; an Educational Review. Emerg (Tehran). 2014;2(2):54-8.
  • Vivas RJ, Garcia JE, Guhl F, Hernandez C, Velasquez N, Ramirez JD, et al. Systematic review on the biology, ecology, genetic diversity and parasite transmission potential of Panstrongylus geniculatus (Latreille 1811) in Latin America. Memorias do Instituto Oswaldo Cruz. 2021;116:e200528.
  • Wang T, Rindom E. The physiological response to digestion in snakes: A feast for the integrative physiologist. Comparative biochemistry and physiology Part A, Molecular & integrative physiology. 2021;254:110891.

 


Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.