İstismar Edilmiş Köpekler ve Acıma Duygusu

Hayvan istismarı, maalesef, her zaman vardı. Ama bugün, internet ve sosyal medya sağolsun, hayvanların terk edilmesi veya istismar edilmesi olaylarından daha fazla haberdar olabiliyoruz. 

Bu tür hikayeleri duyduğumuzda ilk tepkimiz muhtemelen “zavallı şey” diyerek, söz konusu hayvan için üzülmek oluyor. Ama gerçek şu ki bu güzel düşünceler bir işe yaramıyor ve hayvanın acısını da dindirmiyor. Daha doğru bir tepki ise, istismar edilen köpeklere nasıl yardım edilebileceğini öğrenerek, daha fazla acı çekmelerine engel olmak. Bu yüzden bugün de sizlere üzerinde düşünebileceğiniz birkaç şeyden bahsedeceğiz.

Acımak: Yararsız bir düşünce

Duygular istemsiz olarak hissedilir ve bunları baskılayamaz veya böyle hissetmemeyi tercih edemeyiz. Ancak, biz insanlar rasyonel varlıklar olduğumuz için, hissettiklerimizi değiştirebilmek adına düşüncelerimizi değiştirebileceğimiz şeyler var.

Bizden daha talihsiz olanlar için üzgün hissetmek aslında son derece normal, özellikle de bunlar savunmasız ve kendilerine yapılan hiçbir kötü davranışı hak edecek bir şey yapmayan hayvanlar olduğunda. Hayvanlar içinde bulundukları şartlar karşısında her zaman savunmasızdır ve insanlar da bazen çok acımasız olabilir.

Ama acıma duygusunun insanı felç eden bir şey olduğu gerçeğini anlamamız lazım. Sadece üzgün hissetmek hayvanları korumaya veya acı çekmelerine engel olmaya yaramaz. Bu çeşit bir üzüntü sadece bize kendimizi kötü hissettirir, hepsi bu. Yardıma ihtiyacı olan kişi veya hayvan açısından ise üzüntü hiç bir şeye yaramayan bir duygudur.

Daha da ötesi, kederin zamanla kendine acımaya ve sonunda da buna sebep olan insan veya hayvanlara negatif bir şekilde yansımaya dönüşebileceğinin farkında olmamız lazım: ki bu hikayede istismar edilen hayvanlara.

İstismar edilen bir hayvan görünce nasıl tepki verilmeli

Sadece üzülmek yerine, hissetmeyi öğrenebileceğimiz başka pek çok duygu var. İstismar edilen veya terk edilen bir hayvanın durumunu değiştirmemize yardımcı olabilecek her türlü duygu daha yararlıdır.

Duygularımızı değiştirmek için de, öncelikle düşünce şeklimizi değiştirmeliyiz. Örneğin, “zavallı şey” diye düşünmek yerine, “hayvanlara böyle davranılmasını önlemek için neler yapabilirim?” diye düşünmek gibi.

Yani acıma duygusunu inançla değiştirmeliyiz. Bu bizleri söz konusu hayvana veya istismar edilen diğer hayvanlara gerçekten yardım edebilecek bambaşka bir pozisyona sokar. Kendimizi, duygularımız yüzünden felç olmuş bir halden çıkarıp yardıma ihtiyacı olanlar için daha üretken bir hale getirebiliriz.

Bu “üretkenlik” istismar edilen hayvanlara yardım edenlere destek olmak, bir başka tüylü dostumuzu kurban olmaktan kurtarmak anlamına da gelebilir, istismar edilen bir hayvanı sahiplenmek anlamına da.

Acıma duygusuna karşı şefkat duygusu

Acıma duygusunu şefkat duygusu ile de değiştirebiliriz ve benzer sonuçlar elde ederiz: Bir adım öne çıkarak ihtiyacı olanlara faydalı olmak gibi. Şefkat bizleri acıyı dindirme ve kötü bir durumu değiştirme konusunda motive eder.

Yolda hasta bir hayvan görüp buna sadece üzülürsek, muhtemelen kızgınlıkla başımızı sallar ve geçer gideriz. Öte yandan, yolda hasta bir hayvan gördüğümüzde şefkat duygusu onu alıp veterinere götürmemiz için bizi harekete geçirir. Şefkat burada hayvanın tedavi görmesini sağlar.

İnançla birlikte şefkat bizleri hayvanın o anki ve gelecekteki durumunu değiştirmeye teşvik eder. Anlık olarak bakarsak, hayvanı bir tehlikeden korumuş oluruz. Gelecek açısından ise şefkat, bizlerin o hayvanın kalan hayatı boyunca sevilip korunacağı bir aile bulana kadar durmadan çabalamamızı sağlar.

Acıma duygusu ayrıca pozitif bir gurura da dönüştürülebilir. Bir köpeğin başından ne kadar kötü şeyler geçtiğinden bahsedip durmak yerine, onun hayatına devam edebilmesini takdir edip, başından geçen kötü şeyleri atlatmasından dolayı gurur da duyabiliriz. Unutmayın ki köpeklerin inanılmaz bir azmi ve zorlukları aşma yeteneği vardır.

Bu yüzden istismar edildiği geçmişini atlatarak, hayatına devam edebilen köpeklerin zaferini birlikte kutlamak onlara acımaktan çok daha iyidir. Onlar kurban değil; hayatta kalandır, cehennem gibi bir hayatın onlara getirdiği tüm kötülüklerden kurtulma gücünü gösteren kahramanlardır.

Artık sadece acımak yok

Terk edilen veya istismar edilen bir köpekle karşılaştığımızda, genellikle onunla empati kurar ve onun hissettiği korku ve kaygıyı biz de hissederiz. Bu durumdaki bir hayvan için, onlara yardım edebileceğimiz çok şey var, kaçınmamız gereken tek şey ise ona acıyarak bakmak.

İstismar edilmiş bir köpeğe acıyarak bakmak endişe ve korkuyu arttırır ve köpek de bunu hemen hisseder. Üzülmüşsek, köpek de üzülür. Korkmaya devam eder. Eğer onların iyileşmesine yardımcı olmak istiyorsak, onlara nasıl yaklaşacağımız konusunda son derece dikkatli olmalıyız.

Öte yandan, evde, hayattaki zorlukların üstesinden gelmeyi başarmış bir köpeğimiz olursa, onun gelişimini ve kendine güveninin artmasını takdir ederiz. İyileşme yolunda ona daha iyi eşlik edip destekleyebiliriz.

İstismar edilen köpeklere yardımcı olmak için harekete geçin

Hayvan istismarı ile ilgili bir haber okuduğumuzda, sadece üzülmek dışında yapabileceğimiz pek çok şey var. Örneğin, terk edilmiş bir hayvanı sahiplenen birine veteriner masrafları için yardımcı olmak da buna dahil.

Yapabileceğimiz bir başka şey ise, iyileşmeye başlamış bir köpeğin birlikte yaşayabileceği, güvenilir bir aile bulmasına yardımcı olmak. Ayrıca hayvanları koruma derneklerine üye olarak istismarı önlemeye çalışabilir, gelecekte yaşanabilecek hayvan istismarı vakalarının sayısını azaltabiliriz. 

Hayvan istismarına aktif bir şekilde dikkat çekmemiz ve istismar edilen hayvanlara yardımcı olmak için de somut adımlar atmamız gerekli. Hayvan barınaklarında her bir gönüllü, her bir yardımcı el çok önemli. Tam anlamıyla hayat kurtarıcı.

Ama eğer hayvanlara sadece acırsanız, saydığımız bu çok değerli şeylerin hiçbirini yapamazsınız. Acımak bizleri felce uğratır ve terk edilen veya istismar edilen bir hayvana yardım edebilmek için harekete geçmemizi engeller.