Kıvrık Boynuzlu Oriks: Bir Çayır Antilobu
Bu yazımızda, daha önceden duymamış olabileceğiniz bir hayvandan bahsedeceğiz: kıvrık boynuzlu oriks. Bu güzel hayvan hakkında daha fazla bilgi sahibi olmak için okumaya devam edin!
Kıvrık boynuzlu oriks hakkında
“Oriks” cinsi, “antilop oriksleri” türünü de içinde barındırır. Bilinen dört türü vardır ancak bunlardan biri güzelliğiyle öne çıkar: Kıvrık boynuzlu oriks (Oryx dammah) ya da bir diğer adıyla bayağı oriks.
Ağırlıkları 135 kiloyla 205 kilo arasında değişen, geniş toynaklarla biten kısa bacaklara sahip, oldukça sağlam yapılı hayvanlardan bahsediyoruz.
Kürkleri ağırlıklı olarak beyazdır; ancak bacaklarında, boyunlarında ve göğüslerinde kırmızıya çalan alanlar bulunur.
Ve tahmin etmiş olabileceğiniz gibi, bu hayvanların görsel olarak en çekici özellikleri boynuzlarıdır.
Kıvrık boynuzlu oriks: Olağanüstü boynuzlar
Hem erkeklerin hem de dişilerin, geriye doğru kıvrılan uzun, simetrik boynuzları vardır. Boyları 90 cm’yi bulabilir ve büyüdükçe doğal olarak geriye doğru bükülürler.
Kıvrımlı boynuzları, bu güzel hayvana adını veren özellik.
Bölgesel ya da hiyerarşik bir anlaşmazlık olduğunda, güçlü boynuzlarını kavga etmek için kullanırlar. Savaşçılar boynuzlarını tokuşturduklarından, nadiren birbirlerine zarar verirler.
Yaşam alanı ve beslenme
Kıvrık boynuzlu oriks, vahşi doğadan kaybolmadan önce Kuzey Afrika’nın kurak ve yarı kurak otlaklarında yaşıyordu. Tarihin bir döneminde Sahra Çölü’nde de görülüyorlardı. Bazı tarihçiler Antik Mısırlıların etlerinden yararlanmak için kıvrık boynuzlu oriksleri evcilleştirdiğine inanıyor.
Temel besinleri çimler ve değişik çalı türleridir. Diğer çöl hayvanları gibi, uzun süre su içmeden hayatta kalmaya adapte olmuşlardır. Yakınlarında su kaynağı olmadığında, meyvelerdeki ve sukulent bitkilerdeki suyu kullanırlar.
Neden vahşi doğada soyları tükendi?
Öncelikle ana neden, bu hayvanların aşırı avlanmaya maruz kalmasıdır. Sıra dışı boynuzları nedeniyle son yıllarda avcılar için bir hedef ve kurban haline geldiler.
Öte yandan, ortadan kaybolmalarının bir nedeni de yaşam alanlarının bozulması ve azalması. Bu alanların azalmasının nedenlerinden biri, bölgedeki insan işgali.
Büyükbaş hayvancılık ve kaynaklar için evcil hayvanlarla rekabet etmek zorunda olmaları da sayılarının azalmasının nedenlerinden bir başkası. Nüfusları geçtiğimiz yüzyıldan önce düşmeye başladı.
Sonuç olarak uzmanlar 1985 yılında bu hayvanın yaklaşık 500 tanesine rastlayabildiler. 2000 yılından beri, vahşi doğada yaşadıklarına dair bir kanıt yok. Bu nedenle kıvrık boynuzlu oriks IUCN (Uluslararası Doğa Koruma Birliği) tarafından nesli tükenmiş ilan edildi.
Bu türün tamamen kaybolmaması için Tunus ve Senegal gibi bazı ülkeler korunaklı yetiştirme programları uyguladı. Aşamalı olarak bazı oniks çiftleri doğal rezervlere salındı. Bu yüzden oriksi vahşi doğada yeniden görme umudunun olduğuna inanıyoruz.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Zhang, H., Ren, Y., Chen, L., & Sha, W. (2012). The complete mitochondrial genome of scimitar-horned oryx (Oryx dammah). Mitochondrial DNA, 23(5), 361-362.
- Gilbert, T., & Woodfine, T. (2008). The reintroduction of scimitar-horned oryx Oryx dammah to Dghoumes National Park, Tunisia. Winchester: Marwell Preservation Trust.