Beagle'larda Epilepsi ve Nedenleri
Epilepsi, beagle gibi köpek ırklarında sık görülen bir durumdur. Hatta bazı çalışmalara göre Beagle’larda epilepsi nöbetleri her yıl % 1,5 oranında yaşanabilir. Ayrıca, bu cins, özellikle 6 ay ile 3 yaş arasında, epileptik ataklara diğerlerine göre daha yatkındır.
Epileptik benzeri nöbetler klinik belirtilerdir, kendi başlarına bir hastalık değildir, tıpkı kusma, kaşıntı veya yumru görünümü gibi. Metabolik problemlere, tümörlere ve hatta genetik yatkınlığa bağlı olabilirler. Yavru köpeklerde epilepsi hakkında daha fazla bilgi edinmek için okumaya devam edin.
Beagle’larda epilepsiye ne sebep olur?
Epilepsi, köpeklerde en sık görülen nörolojik hastalıktır. Bir nöbet sırasında beyin aktivitesi anormal hale gelir ve alışılmadık davranışlara, tarif edilmesi zor duygulara ve hatta bilinç kaybına yol açar. İnsanlar da bu durumu yaşayabilirler.
Köpeklerde üç tip epilepsi vardır:
- Birincil. Bu hastalığın nedeni bilinmemektedir, ancak tıp uzmanları bunun idiyopatik olduğunu düşünmektedir. Çoğu durumda, bu tür epilepsi, köpek ırkının genetiği ile ilgilidir – beagle’larda olduğu gibi.
- İkincil. Bu, beyin tümörlerinin, doğrudan kranioensefalik travmanın veya serebrovasküler kazaların sonucudur.
- Reaktif. Bu metabolik bir sorundan kaynaklanmaktadır. Olası tetikleyici olaylar arasında düşük kan şekeri, organ yetmezliği veya zehirlenme sayılabilir.
Beagle’larda epilepsi vakalarında kalıtımın önemi
400.000’den fazla köpek üzerinde yapılan araştırmalar, kın kanatlıların epileptik nöbetlere en yatkın altıncı cins olduğunu ortaya koyuyor. Bu, köpeklerin, muhtemelen daha fazlası olsa da yaklaşık % 1.5’inin bu klinik durumu yıl bazında yaşadığı anlamına gelir.
Köpeklerde epilepsiye neden olan yalnızca iki gen izole edilmiştir: LGI2 ve ADAM23. Bu yatkınlık muhtemelen bu genlerdeki mutasyonların bazı ırklarda nesilden nesile geçmesinden kaynaklanmaktadır. Hayvanlar kendi aralarında çiftleştiklerinde hastalığı kalıtım yoluyla alma şansı önemli ölçüde artar.
Köpeklerde epilepsi, çözülmesi zor bir ikilemdir
Diğer köpekler, beyin tümörleri ve felç nedeniyle ikincil epilepsi yaşarken, kedigillerin büyük çoğunluğu, başlangıcını açıklamak için altta yatan hastalığa dair hiçbir belirti göstermez. Beyin dokusunda herhangi bir işlev bozukluğu yoktur, ancak anormal, yersiz beyin deşarjları devam etmektedir.
İlk epileptik nöbet genellikle bir ile üç yaş arasında görülür. Ayrıca boş bakışlar, şaşkın bakışlar, daireler çizerek dönme, aşırı salya, kas krampları ve bilinç kaybı bu olayın bazı belirtileridir.
Her halükarda, alıntı yapılan araştırmalar, ileri yaşın, erkek olmanın, saf bir cinse ait olmanın ve 85 kilodan fazla ağırlığın köpekler için açık risk faktörleri olduklarını ortaya koyuyor. Diğer birçok durumda olduğu gibi, genetik olarak izole edilmiş ırklar bu tür bir hastalığa yakalanmaya daha yatkındır.
Akrabalı yetiştirme sorunu
Köpeklerde soy içi çiftleşme günümüzde iyi belgelenmiş bir sorundur. Bu süreçte istenilen özelliklere sahip köpekler seçici olarak yetiştirilerek zamanla büyütülerek yeni cinsler oluşturulmaktadır. Çoğu durumda, yetiştiriciler hayvanları aynı aileden seçme hatasına düşerler. Uzak akraba olabilirler ama sonuçta akrabadırlar.
Bu, akrabalılık depresyonu olarak bilinen bir süreci teşvik eder. Yani, genetik değişkenliğin kaybı. Ek olarak, muhtemelen epilepsiye neden olanlar gibi kötü huylu mutasyonların sonraki nesillere aktarılması da teşvik edilir. Bu, belirli hastalıkların görülme sıklığını daha da artırır.
Ne yazık ki, bu tür bir oluşum için özel bir çözüm yok. Epilepsiden muzdarip birçok beagle cinsi köpek nispeten normal bir rutin sürdürebilirken, diğerlerinin yaşam beklentileri klinik durumlarının ciddiyetine bağlı olarak büyük ölçüde azalacaktır.
Bir koruyucu olarak sahip olduğunuz tek seçenek, köpek arkadaşınıza mümkün olduğunca onurlu bir hayat vermek için sabırlı, sevgi dolu ve istekli olmaktır. İnsanlar epilepsiye rağmen nispeten normal bir yaşama sahip olabilirler ve bu köpekler için de olabilir.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
- Koskinen, L. L., Seppälä, E. H., Belanger, J. M., Arumilli, M., Hakosalo, O., Jokinen, P., … & Lohi, H. (2015). Identification of a common risk haplotype for canine idiopathic epilepsy in the ADAM23 gene. BMC genomics, 16(1), 1-10.
- Ekenstedt, K. J., & Oberbauer, A. M. (2013). Inherited epilepsy in dogs. Topics in Companion Animal Medicine, 28(2), 51-58.
- Erlen, A., Potschka, H., Volk, H. A., Sauter‐Louis, C., & O’Neill, D. G. (2018). Seizure occurrence in dogs under primary veterinary care in the UK: prevalence and risk factors. Journal of veterinary internal medicine, 32(5), 1665-1676.