Kılıç Dişli Kaplan: Dehşet Saçan Kedigil
Yazan ve doğrulayan biyolog Samuel Sanchez
Kılıç dişli kaplan görkemli bir hayvandır. Muhteşem dişleri ve avcılık yeteneğiyle, yaşadığı dönemin ekosistemine hükmetmiştir. Paleontologlar bu yırtıcının tarihteki en büyük ve en güçlü kedigil olduğunu düşünmektedir. Buna ek olarak, 11 bin yıl öncesine kadar da Amerika kıtasında yaşamaktaydı. Bu makalemizde, bu görkemli hayvanın en önemli özelliklerinden bahsedeceğiz.
Kılıç dişli kaplan: Korkutucu bir avcının kılıç dişli silahı
Kılıç dişli kaplan “Smilodon” cinsine ait, bir değil tam üç türdür. Bu zamana kadar ki en büyük hayvan olan erkekleri 299 kg ağırlığındaydı. Tabii ki, bu hayvanın en belirgin özelliği muhteşem dişleriydi. Bu kemikler boyutları (17 cm) ve işleviyle ön plana çıkmaktaydı. İşte, bu av makinesi hakkında bazı ilginç gerçekler:
- Bu çift silahları sayesinde, özellikle mamut gibi büyük hayvanların avlanmasında ustalaşmışlardı.
- Avlanma şekilleri, avlarını yavaşça boğmayı tercih eden günümüz kedigillerinden çok farklıydı. Smilodonlar dişlerini avlarının boynundaki damarları kesmek ve onları hızlı bir şekilde öldürmek için kullanırdı. Ancak bu dişlerin zayıf noktası, uzunluğu ve şeklinden dolayı çabuk kırılmalarıydı.
- Kılıç dişli kaplanlar, ağızlarını ısırmak için 120 derece açıya kadar açabilirlerdi. Buna karşılık, günümüzdeki aslanlar sadece 65 derece açıyla açabilmektedir.
- Bu kedigillerin diğer özellikleri ise mamut gibi güçlü avları avlamak için kullandıkları güçlü arka bacaklarıydı. Arka bacaklarını kullanarak avının üstüne atlayıp boynuna saldırmaktaydı.
Davranışları ve yaşam alanları
Paleontologlar kılıç dişli kaplanların her ne kadar kesin olmasa da, sürü haliyle yaşadığını düşünmektedirler. Bu teori, iyileşme sürecinde olan yaraların varlığına işaret eden bazı fosillerin incelenmesi ve diğer kedigillerin bu yaralı hayvanı koruduğu düşüncesinden gelmektedir.
Bu sosyal gruplar bir ya da iki dominant erkekten ve birçok dişiden ve yavrusundan oluşmaktaydı. Yavruların belli bir yaşa kadar kılıç diş çıkarmadığı düşünülmektedir. Bu sebeple yavrular, hayatta kalabilecek yaşa gelene kadar yetişkinlerin bakımına muhtaçlardı.
Kılıç dişli kaplan: nesillerinin tükenmesinin muhtemel sebepleri
İklim değişimi ve yetersiz av
Bu tarih öncesi kaplan Pleistosen döneminde yaşardı. Şuanki döneme göre daha soğuk ve kuruk zamanlardı. Bu dönemde, Büyük Göllere kadar Avrasya’nın ve Kuzey Amerika’nın büyük bölümü buzullarla kaplıydı. Bu bölgelerin güneyinde baskın olan ekosistem çalılıktı. Bu yaşam alanında kılıç dişli kaplanın avladığı mamut gibi ikonik hayvanlar ve diğer büyük memeliler sürü halinde yaşardı.
Yaklaşık 13.000 yıl önce, ekosistemleri tamamen değiştiren ve ağaçlara zarar veren sıcaklık artışı yaşandı. Sıcaklıktaki bu artış, mamutlar ve dev geyikler gibi kılıç dişli kaplanın avları olan bu büyük hayvanların yok oluşuna neden oldu.
Bazı yazarlar, bu avların ortadan kalkmasının kılıç dişli kaplanın sonunu getirdiğini düşünmektedir. Böylesine sağlam bünyesi olan bu hayvanlar, daha küçük avların olduğu bu yeni dünyaya alışamadılar. Bunun sonucunda da, yiyecek seçenekleri tükendiği için yavaş yavaş ortadan yok oldular.
“Büyük avları avlamaya alışkın oldukları için soyları tükendi. Megafaunanın yok olması, kılıç dişli kaplanların ve dev ayıların tükenmesinin sebebidir.”
-Paul Palmqvist, İspanya’daki Malaga Üniversitesi’nde Paleontolog
Av için insanlarla mücadele etmek
Diğer birçok paleontolog, Homo Sapiens’lerin yayılmasının, kılıç dişli kaplanların yok olmasında etkili olduğunu savunmaktadır. Bir çalışmaya göre, insanların varmasından kısa bir süre sonra Amerika kıtasındaki memelilerin %80’i yok olmuştur. Bu sebeple, bu gerçeğe göre, kılıç dişli kaplanlar yiyeceklerinin insanlar tarafından avlanması sonucu yok olmuş olabilir.
Sonuç olarak, bu görkemli hayvanların tam olarak neden yok olduğunu bilemesek de, fosil kayıtlarının bir araya getirilmesiyle birlikte bu hayvanların zamanın en en büyük yırtıcılarından bir tanesi olduğunu hayranlıkla söyleyebiliriz.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
Anthony D. Barnosky, Paul L. Koch, Robert S. Feranec, Scott L. Wing, Alan B. Shabel. «Assessing the Causes of Late Pleistocene Extinctions on the Continents». Science 306 (5693): 70-75.
Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.