Maremmano at ırkının orjinal hali neredeyse yok olmuştur, ancak varlığını modifiyeli bir ırk olarak sürdürmeye devam etmektedir. Napolitan atı ve diğer avrupa ırklarından evrilmiştir. İlk başlarda çiftlik işlerinde ve Roma’nın kuzeyindeki Maremma’nın Toskana bölgesinde hayvancılıkta kullanılmaktaydı.
En önemli ve eski İtalyan ırklarından biri olduğu su götürmez. Şu anda, eski genotipi korumak ve ırkın içinde daha geniş varyasyon sağlamak için sistematik bir üreme programı uygulanmaktadır.
Kökeninin tarihi
Bu at ırkının tarihi antik dönemlere kadar uzanır. Daha önce de bahsettiğimiz üzere, Maremmano atının diğer ırklarla karışmasına rağmen, İtalyan bir kökene sahiptir.
Bu at Tiren kıyısı boyunca varlığını sürdürmekteydi. Aslında atların üremesini ciddiye alan ilk İtalyanlar olan Etrüskler’e (MÖ 800) ait bir ırktır.
Roma İmparatorluğu döneminde, bu ırk başka ırklarla çiftleştirilmiştir. Bu süre zarfında Romalılar Etrüsklerin dikkatli üreme önlemlerini görmezden geldi ve unuttular.
Daha sonrasında, uzun bir verimsizlik dönemi gerçekleşti. Ancak, Rönesans döneminde (16.yy), atların bilimsel olarak üremesinde bir canlanma oldu.
Maremmano ırkının çiftleşmesinde artışlar ve azalmalar
Sağlam morfolojisi ve dolgun yelesi ve kuyruğu, takdir edilen özellikleri arasındadır.
Kuşkusuz, Toskana Büyük Dükalığı Papalık Devleti döneminde, Maremmano atlarının yetiştirilmesine büyük önem verildi. Bu hayvanların gücü ve güçlü tavırları göz önüne alındığında, o zamanın insanları görkemli arabaların çekilmesinde bu hayvanları kullandılar.
Tarihin bu döneminde, Arap, Barb ve Endülüs aygırlarının kanı Maremmano ile karışmıştır. İtalya’nın birleşmesinden sonra (1860), bu ırkın ünü artmıştır. Diğer at ırklarını geliştirmek için Maremmano atlarının çoğu İtalya’nın birçok bölgesine gönderildi. Çoğu aygırdı ancak bazı kısraklar da bu yolculuğa dahil oldu.
Maremmanos, süvariler arasında da yüksek talep görüyordu. Dahası, safkanlarla yapılan dikkatli üreme sonucunda iyi bir görünüm ve mükemmel bir yapıya sahip güçlü binici atları ortaya çıkmaktaydı.
İkinci Dünya Savaşı sonrası, bu ırk neredeyse tükenme noktasına geldi. Ancak 1970’lerde, bu hayvanlara verilen ilgi tekrardan canlandı.
Bu ırkın özellikleri
Doğal yaşam alanının (Maremma bölgesi) çevresel koşulları sayesinde, bu atlar zor çevrelere kolayca uyum sağlayabilmiştir. Tarihsel olarak, bu bölge şartları hiçbir zaman uygun olmadığı için ortaya güçlü, iradeli, doğurgan ve uzun ömürlü bir hayvan çıkmıştır.
Dahası, Maremmano hastalıklara karşı oldukça dirençlidir. Bu sebepten ötürü, olgunlaşmaları uzun sürmesine rağmen tayların hayatta kalma oranları yüksektir.
Maremmano en hızlı ya da en çekici ırk olmasa da, sağlam ve çalışkandır.
Fiziksel özellikleri
Bu atların omuz yüksekliği, 46 aylık erkeklerde yaklaşık olarak 1,5 m’dir. Aynı yaştaki dişilerin ise ortalama boyları 1,2 m’dir.
Büyük kafaları bazı durumlarda dışbükey şekle sahip olabilir. Üremeleri türleri ile uyumlu olma eğilimindedir ve koç başlı profilleri ve kalın tüyleri gibi çeşitli ayırt edici özellikleri vardır. Dahası, genelde dalgalı olan uzun bir yelesi vardır.
Aynı zamanda, ırkın güçlü ve biraz uzun bir sırtı, güçlü bir kalçası ve iyi yerleştirilmiş bir kuyruğu vardır. Bacakları kısa, güçlü, temiz ve geniş kemiklidir.Toynakları da sert ve sağlamdır.
Maremmano atı tek renklidir. Genelde siyah, kahverengi, defne ve kestane renginde görülür.
Maremmano atının kullanım alanları
Geleneksel olarak, Maremmanos her zaman tarım alanındaki en büyük atlardı. Seçici üremeleri, farklı ihtiyaçları karşılamayı amaçlamıştır. Yıllar içinde değişen talepler, bu atların gelişimi üzerinde büyük etkisi olmuştur.
20. yy’da ordunun ve tarımın makineleşmesi sonucu, bu ırkın geleceği iç açıcı gözükmüyor. Şu anda, Maremmano atlarının ve safkanların hala benzer üretim sistemleri vardır.
Uysal doğalarından dolayı herhangi bir çocuk ya da yetişkinin sürebileceği iyi bir arkadaştır. Ayrıca, İtalyan polisinin de Marammano’yu hala tercih etmesinin sebebi de budur.
Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.
Silvestrelli, M. (1991). The Maremmano horse. Animal Genetic Resources/Resources génétiques animales/Recursos genéticos animales, 8, 69-77. http://www.fao.org/3/a-u6405t.pdf#page=74
Felicetti, M., Lopes, M. S., Verini‐Supplizi, A., da Câmara Machado, A., Silvestrelli, M., Mendonça, D., & Distl, O. (2010). Genetic diversity in the Maremmano horse and its relationship with other European horse breeds. Animal genetics, 41, 53-55.
Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.
