Timsah Dişleri: Bilmeniz Gereken Her Şey!

Timsahlar gençliklerinde dişlerini yetişkin olduklarından daha hızlı değiştirebilirler, ancak dişlerini değiştirme ve yenileme yetenekleri yaşla birlikte kaybolur.
Timsah Dişleri: Bilmeniz Gereken Her Şey!
Cesar Paul Gonzalez Gonzalez

Yazan ve doğrulayan biyolog Cesar Paul Gonzalez Gonzalez.

Son Güncelleme: 02 Şubat, 2023

Timsahlar çok sakin görünseler de, bu sürüngenler güçlü bir ısırık içeren hızlı hareketlerde bulunabilirler. Bu yazıda timsah dişleri ile ilgili her şeyi öğrenin!

Aralarındaki büyük benzerliğe rağmen, timsahlar 3 farklı aileden oluşan bir gruptur: Gavialidae (gharials), Alligatoridae ve Crocodylidae. Farklılıkları az olsa da, hepsinin öldürücülüklerinin kaynağı olan güçlü dişlere sahip çeneleri vardır. Timsah dişleri hakkında daha fazla bilgi edinmek için okumaya devam edin!

Timsah çeneleri

Timsahın çenesi, konik dişleri kurbanlarının etine kolayca nüfuz ettiği için avını yakalamak ve tutmak için tasarlanmıştır. Aslında üst ve alt dişler ağızlarını kapattıklarında mükemmel bir uyum sağlar. Ayrıca, gharialler ve diğer dar burunlu hayvanların dişleri de oldukça keskindir ve bu da avlarına yardımcı olur.

Dişlerinin yapısı kadar ağzını çevreleyen kas yapısı da ısırması için son derece önemlidir. Bu, var olan en ölümcül ısırıklardan birine sahip olmak için birkaç keskin dişten fazlasının gerektiği anlamına gelir. Ancak, timsahın çenesini kapatan kaslar, çenesini açmak için kullanılanlardan daha güçlü olduğu için bu sistemde hafif bir gerileme vardır.

Bu hayvanların tam olarak ısırması, kaplumbağaların kabuklarını bile yok edebilir. Ancak, uzun burunlarını açmalarını önlemek için yalnızca 2 metre uzunluğunda bir şerit veya fiyonk gerekir. Bu nedenle onlarla baş etmenin etkili bir yöntemi, çenelerini açılmalarını önleyen bir bağ ile sabitlemektir.

Bir timsahın kafatası.

Timsahlar dişlerini döker mi?

Timsahlar ve diğer sürüngenler arasındaki en belirgin fark, dişlerinin çenelerine oturma şeklidir. Acrodontlarda olduğu gibi dişlerinin kemikle birleşmesinden çok, köklerinin yerleştirildiği küçük alveollere sahiptirler.

Bu yapılar sayesinde dişler zarar görürse gerektiği kadar hareket ettirilebilir ve değiştirilebilir.

Tüy dökümü ve değiştirme süreci, 1961’de Londra Zooloji Derneği’nin Proceeding bilimsel dergisinde yayınlanan bir makale ile ayrıntılı olarak açıklanmıştır. Bu araştırmada, dişin yavaş yavaş büyüyen küçük bir kökle işlemeye başladığı, eskisinin ise “gevşemeye” başladığı belirtiliyor. Bu şekilde, tam olarak oluştuğunda, eskisini çekerek yenisi ortaya çıkacaktır.

Bu süreç, insanlarda diş değişimi ile olanlara biraz benzer. Ancak timsahlarda bu mekanizma yetişkin olduklarında durmaz ve yaşamları boyunca birkaç kez gerçekleşir. Bu nedenle, 4 metre uzunluğundaki bir sürüngen söz konusu olduğunda, tüm dişlerini en az 45 kez değiştirmiş olması gerektiği tahmin edilmektedir.

Timsahlar dişlerini sürekli değiştirirler.

Timsah dişleri türleri

Bir timsahın genellikle farklı şekillerde dişleri vardır, bunlar küntten sivri, neredeyse iğneye benzer silüetlere kadar değişebilir. Genel olarak, bu özellikler her türde farklılık gösterir, ancak dar burunlu sürüngenlerin en düzgün dişlere sahip olduğu bir model izlenir.

Bu hayvanlar homodonttur, yani tüm dişleri aynı tip ve boyuttadır. Bu nedenle, dişlerindeki varyasyondan bahsederken, çeşitli türler arasında bulunan farklılıklara atıfta bulunulur. Bu sürüngenlerin dişleri bir şekilde beslenmeleriyle ilgilidir. Aşağıdaki türler tanınır:

  • Keskin dişler : Bunlar balık, böcek ve kabukluları yeme konusunda uzmanlaşmış tipik hayvanlardır. Bazı örnekler olarak, Hint gharial ve Avustralya tatlı su timsahına sahibiz.
  • Kör dişler : Bu dişlere sahip hayvanlar sert kabuklu yumuşakçaları yeme konusunda uzmanlaşmıştır. Örnekler arasında Çin timsahı ve timsah sayılabilir.
  • Ara dişler : Bazı türler, daha genelci ve fırsatçı olarak kabul edilen önceki iki tür arasındadır. Bu nedenle omurgasızlar, balıklar, amfibiler, diğer sürüngenler ve memelilerle beslenirler. Bunların bazı örnekleri, tuzlu su timsahı ve Amerikan timsahıdır.

Bir timsahın kaç dişi vardır?

Tek bir cevap olmadığı için soru karmaşık, çünkü miktar bahsettiğimiz timsah türüne göre değişiyor. Genel olarak, çoğu üst çenede 28 ila 32 dişe sahipken, alt çenede 30 veya 40 diş bulunur.

Eklenen değerler, bazılarında daha fazla olmasına rağmen, bize ortalama olarak yaklaşık 58 ila 72 diş verir. Yine, dişlerin sürekli değiştiğini, bu nedenle sayının aynı türün bireyleri arasında bile değişebileceğini vurguluyoruz.

Timsah türleri ve diş sayıları

Protezlerinde var olan çeşitliliği daha iyi anlamak için, diş sayılarına sahip bazı timsah türleri aşağıda listelenmiştir:

  • Kara Kayman (Melanosuchus niger ) : 72 veya 76 dişli, geniş, düz bir çeneye sahiptir.
  • Gharial ( Gavialis gangeticus ) : Bu hayvanların uzun burnu, 100 keskin diş seti ile dardır.
  • Sahte gharial ( Tomistoma schlegelii ) : Ghariallere benzer bir çene ile sahte gharialin çenesinde 76 ila 84 keskin diş bulunur.
  • Amerikan timsahı (Timsah mississippiensis ) : Geniş burnu ağzından çıkan ve kolayca görülebilen 80 dişe sahiptir.
  • Tuzlu su timsahı ( Crocodylus porosus ) : Güçlü çenesi, kurbanları için ölümcül bir tuzak olan 66 sivri dişe sahiptir.

Timsahların korunma durumu

Derileri çeşitli ürünlerin üretimi için lüks bir hammadde olarak kabul edildiğinden, timsahlar sıklıkla bir dizi tehlikeyle karşı karşıya kalmıştır. Bu nedenle, gerçek timsahlar ( Crocodylidae ailesi) sayılarını o kadar hızlı kaybettiler ki yok olma tehlikesiyle karşı karşıyalar.

Neyse ki yaşadıkları ülkelerin iç kontrolleri ve mevzuatları sayesinde bu durum düzenlenerek türlerin kurtarılması sağlandı. Ancak, derilerine olan sürekli talep nedeniyle, timsahlar ve kaymanlar gibi diğer hayvanlar endüstrinin yeni hedefiydi. Sonunda, yine, bu, nüfuslarını büyük ölçüde azalttı ve onları timsahlarla aynı duruma soktu.

çenesini açmış yukarıya bakan bir timsah

Buna ek olarak, toplum bu hayvanları tehlikeli ve saldırgan olarak algılamaktadır, bu yüzden birçok insan onları ilk fırsatta öldürmüştür. Ülkeler genellikle çok az önlem aldığından, bu sosyal çatışma onları koruma çabalarının ilerlemesini engeller.

Bu hayvanların hayatınızı riske atabileceği doğru, ancak gerçekte, insanların dikkatsizliği ve pervasızlığı, onları yaşam alanlarında meydan okumaya itiyor.


Tüm alıntı yapılan kaynaklar, kalitelerini, güvenilirliklerini, güncelliklerini ve geçerliliklerini sağlamak için ekibimiz tarafından derinlemesine incelendi. Bu makalenin bibliyografisi güvenilir ve akademik veya bilimsel doğruluğa sahip olarak kabul edildi.


  • Iordansky, N. N. (2000). Jaw muscles of the crocodiles: structure, synonymy, and some implications on homology and functions. Russian Journal of Herpetology7(1), 41-50.
  • Walmsley, C. W., Smits, P. D., Quayle, M. R., McCurry, M. R., Richards, H. S., Oldfield, C. C., … & McHenry, C. R. (2013). Why the long face? The mechanics of mandibular symphysis proportions in crocodiles. PLoS One8(1), e53873.
  • Erickson, G. M., Gignac, P. M., Steppan, S. J., Lappin, A. K., Vliet, K. A., Brueggen, J. D., … & Webb, G. J. (2012). Insights into the ecology and evolutionary success of crocodilians revealed through bite-force and tooth-pressure experimentation. PLoS One7(3), e31781.
  • Enax, J., Fabritius, H. O., Rack, A., Prymak, O., Raabe, D., & Epple, M. (2013). Characterization of crocodile teeth: correlation of composition, microstructure, and hardness. Journal of Structural Biology184(2), 155-163.
  • Ruiz-Omeñaca, J. I., Pereda-Suberbiola, X., & Belinchón, M. (2010). Dientes de arcosaurios (Crocodyliformes, Theropoda) del Jurásico Superior de Buñol (Valencia). Geogaceta48, 35-38.
  • Poole, D. F. G. (1961, January). Notes on tooth replacement in the Nile crocodile Crocodilus niloticus. In Proceedings of the Zoological Society of London (Vol. 136, No. 1, pp. 131-140). Oxford, UK: Blackwell Publishing Ltd.
  • Prasad, G. V., & de Broin, F. D. L. (2002, January). Late Cretaceous crocodile remains from Naskal (India): comparisons and biogeographic affinities. In Annales de Paléontologie (Vol. 88, No. 1, pp. 19-71). Elsevier Masson.
  • Legasa, O., Buscalioni, Á. D., & Gasparini, Z. (1993). The serrated teeth of Sebecus and the iberoccitanian crocodile. A morphological and ultrastructural comparison.
  • Endo, H., Aoki, R., Taru, H., Kimura, J., Sasaki, M., Yamamoto, M., … & Hayashi, Y. (2002). Comparative functional morphology of the masticatory apparatus in the long‐snouted crocodiles. Anatomia, Histologia, Embryologia31(4), 206-213.
  • Morris, M. (1989). Tooth and Claw: Tales of Survival and” Crocodile Dundee”. Social Text, 105-127.

Bu metin yalnızca bilgilendirme amaçlı sunulmuştur ve bir profesyonelle görüşmeyi yerine geçmez. Şüpheleriniz varsa, uzmanınıza danışın.